Όπως είπε κι ο Σταμάτης

Έχω μιλήσει κατά καιρούς με πολλούς ανθρώπους κι έχω πάρει συνέντευξη από αρκετούς αξιόλογους Έλληνες, αλλά η πρόσφατη επικοινωνία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη ήταν κάτι το ξεχωριστό. Είναι από τους ανθρώπους που χαίρεσαι να ακούς. Η επαφή μαζί του σε γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία και σου κάνει ξεκάθαρο τι είναι αυτό που έχει η Ελλάδα που δεν έχει καμιά άλλη χώρα του κόσμου: Έλληνες!

Έλληνες μεγάλους, δημιουργούς και οραματιστές. Και τι δεν είπε αυτός ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης που δεν ξέρει να μαγεύει μόνο με την μουσική του, αλλά και με τον καθάριο λόγο του. Ενδεικτικά σας αναφέρω αυτά που με παρρησία δήλωσε για την Ελλάδα, τους πολιτικούς και την διαστρεβλωμένη κοινωνία στην οποία ζούμε: «Η λογική, μόνη της είναι πολύ κακός σύμβουλος. Η τρέλλα, το θαύμα, το άπιαστο όνειρο είναι η δική μας πραγματική πατρίδα», «Ο καλός πολιτικός σήμερα, θα έπρεπε να ανέβει σε σταυρό, όχι σε καρέκλα. Και να φορέσει ακάνθινο στεφάνι, όχι ρεπούμπλικα. Συνιστώ να ψηφίσουν ανθρώπους που, δεν έχουν μπει ποτέ στην Βουλή, δεν είχαν ποτέ αξιώματα και μιλάνε για Χριστό και Ελλάδα» και τέλος «Οι Έλληνες δεν είναι αυτοί πού ήτανε τότε. Δυστυχώς οι αριστερο- προοδευτικό- πασόκ ιδεολογίες χρόνια τώρα γκρεμίζουν με λύσσα και πρόγραμμα ό,τι αληθινό, ελληνικό και ονειρεμένο. Ο Ρήγας Φερραίος σήμερα θα ειχε μεγάλο πρόβλημα επικοινωνίας. Θα τον ταμπέλωναν φασίστα ή ακροδεξιό ή γραφικό και σε κάθε περίπτωση, θα του στερούσαν το βήμα για να πει τις απόψεις του».

Ειλικρινά δεν έχω συνειδητοποιήσει πλήρως γιατί αναπαράγω τα λόγια του Σταμάτη Σπανουδάκη. Δεν το κάνω πάντως για να ευλογήσω τα γένια μου, επειδή τα είπε σε εμένα. Απλά είναι πράγματα που πάντα σκεφτόμαστε, πάντα λέγαμε μεταξύ μας κι όταν ένα ανώτερο πνεύμα όπως του Σταμάτη τα λέει, τότε νιώθεις ότι κάπου εκεί υπάρχει η αλήθεια και δεν πνίγεσαι μέσα στην πλάνη. Άρα κάτι καλό θα βγει, γιατί η ρότα μας τελικά δεν είναι στραβή. Κι αν κάποιος διαφωνεί με μένα και με τον μεγάλο αυτό Έλληνα, δικαίωμά του. Ας συνθέσει πρώτα όμως κάτι ανάλογο του «Θα ΄ρθει σαν αστραπή» και μετά να ακούσω την γνώμη του… Καλό Πάσχα αδέρφια και καλή επ-Ανάσταση του έθνους και των ψυχών μας!

 Πνευματικός ταγός 2012, κατά κόσμον Νεκτάριος Ζούμπος

http://www.mesogios.gr/?p=1780

Σταμάτης Σπανουδάκης: «Σήμερα τον Ρήγα Φερραίο θα τον ταμπέλωναν φασίστα, ακροδεξιό ή γραφικό…»

Συνέντευξη στον Θεόδωρο – Νεκτάριο Ζούμπο για το pentapostagma.gr

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης είναι πασίγνωστος όχι για αυτά που λέει, αλλά για αυτά που συνθέτει, τις μαγευτικές μουσικές που σε ταξιδεύουν άλλοτε στο παρελθόν κι άλλοτε στο μέλλον. Οι μελωδίες του σε βγάζουν από την γκρίζα πραγματικότητα και σε ανυψώνουν, καθώς είναι γεμάτες από Χριστό κι Ελλάδα όπως δηλώνει κι ο ίδιος. Ο διάσημος και ταλαντούχος μουσικοσυνθέτης είχε την καλοσύνη να κάνει ένα διάλειμμα από την καλλιτεχνική δημιουργία του και να μας απαντήσει στις ερωτήσεις μας, μέσα από τις οποίες γνωρίζουμε τον πολιτικοποιημένο άνθρωπο πίσω από την μουσική.

α) Ποια είναι η πηγή έμπνευσης σου; Πως μπορείς και πηγαίνεις την μουσική σου σε ένα ανώτερο επίπεδο, ονειρικό την στιγμή που περιτριγύριζεσαι -όπως κι όλοι μας- από μια μίζερη πραγματικότητα;

Είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, αν κοιτάς αυτά πού ποτέ δεν πεθαίνουν. Που ποτέ δεν σε προδίδουν. Όπου ο θησαυρός σου, εκεί κι εσύ να τον φυλάς. Εκεί και η ψυχή, αλλά και η έμπνευση σου. Εγώ βρίσκω αυτήν την άλλη, ονειρική, παιδική και παραδεισένια διάσταση στον Χριστό, στους Αγγέλους Του, σ’ αυτά πού ακόμα λέει και στην αιώνια αγαπημένη. Την μητέρα Ελλάδα. Τού πρίν, τού τώρα και τού μέλλοντος. Η μιζέρια, η φτώχεια, οι δυσκολίες, ο πόνος και ο θάνατος τελικά είναι ήδη νικημένοι και ασήμαντοι εχθροί. Φτάνει να το πιστέψεις.

β) Ποια είναι, κατά την γνώμη σου, η κύρια αιτία της οικονομικοκοινωνικής κατάρρευσης της χώρας; Φταίνε μόνο οι πολιτικοί ηγέτες;

Ένα σπιτικό, πέφτει έξω, όταν το ατρόγυνο παύει να είναι ενωμένο. Και αρχίζει να κοιτάει, ο καθένας τον εαυτό του. Αυτό προηγείται της καταρεύσεως και της φτώχειας. Χάσαμε λοιπόν σαν Έλληνες, τούς στόχους μας, την αγάπη μεταξύ μας και κυρίως την αγάπη και τό σέβας σ’ αυτό πού πάντα ήμασταν. Παλληκάρια, φιλότιμοι, πιστοί και αρκούντως » τρελλοί», για να τα βάζουμε με πολύ δυνατώτερους μας.  Εν ολίγοις ανταλλάξαμε την «ιερή τρέλλα» της ορθοδοξίας, με την λογική και τόν καθωσπρεπισμό τών καθολικών και προτεσταντών συν – ευρωπαίων μας. Είναι αδύνατον γι’ αυτούς να αντιληφθούν την ελευθερία τού Ελληνα και την διαφορετικότητα του. Η λογική, μόνη της είναι πολύ κακός σύμβουλος. Η τρέλλα, το θαύμα, το άπιαστο όνειρο είναι η δική μας πραγματική πατρίδα.

γ) Μπορούν οι ερχόμενες εκλογές να μας βγάλουν από το αδιέξοδο; Είναι γνωστή η ενασχόλησή σου με την πολιτική, όταν στήριξες τον Κώστα Καραμανλή. Τι θα συνιστούσες στους Έλληνες να ψηφίσουν ή κυρίως να μην ψηφίσουν;

Τό «αδιέξοδο» δεν είναι πολιτικό, παρά μόνον κατά τό εφήμερο και δημοσιογραφικό φαίνεσθαι. Είναι απόλυτα πνευματικό και χρήζει εξομολογήσεως, συγνώμης και αλλαγής νοοτροπίας. Κανείς πολιτικός δεν μπορεί να το κάνει αυτό, παρά μόνον με τό παράδειγμα του. Δηλαδή ο καλός πολιτικός σήμερα, θα έπρεπε να ανέβει σε σταυρό, όχι σε καρέκλα. Καί να φορέσει ακάνθινο στεφάνι, όχι ρεπούμπλικα. Συνιστώ να ψηφίσουν ανθρώπους που, δεν έχουν μπεί ποτέ στην Βουλή, δεν είχαν ποτέ αξιώματα και μιλάνε για Χριστό και Ελλάδα.

δ) Πιστεύεις ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια επανάσταση όπως του 1821; Πνευματικοί ταγοί, όπως εσύ θα μπορούσαν να διαδραματίσουν έναν ρόλο, όπως του Ρήγα Φερραίου;

Οί Έλληνες δεν είναι αυτοί πού ήτανε τότε. Δυστυχώς οι αριστερο- προοδευτικό- πασόκ ιδεολογίες χρόνια τώρα γκρεμίζουν με λύσσα και πρόγραμμα ό,τι αληθινό, ελληνικό και ονειρεμένο. Καί πάλι δυστυχώς, έχουν δημιουργήσει αναρίθμητους πολίτες, κλώνους τους. Ο Ρήγας Φερραίος σήμερα θα ειχε μεγάλο πρόβλημα επικοινωνίας. Θά τον ταμπέλωναν φασίστα ή ακροδεξιό ή γραφικό και σε κάθε περίπτωση, θα τού στερούσαν το βήμα για να πεί τίς απόψεις του.

ε) Πόσο λείπει ο Μακαριστός Χριστόδουλος από την σύγχρονη πραγματικότητα; Ο ρόλος της εκκλησίας είναι μόνο η σωτηρία των ψυχών ή πρέπει να έχει έναν πιο ενεργό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου;

Εμένα προσωπικά, μού λειπει πολύ. Η φωνή, η στάση, ο λόγος, το χαμόγελο του και ο Χριστός και η Ελλάδα, που απλόχερα προσέφερε. Αδικείςτην εκκλησία, αναφέροντας την πολιτική στην ίδια πρόταση. Η εκκλησία είναι όλα. Ζωή και θάνατος. Η πολιτική πιά, είναι ενα παιχνίδι αρρωστημένων από φιλοδοξία και φιλοχρηματία δημοσίων υπαλλήλων, εναντίον των αδυνατωτέρων και ανήμπορων να αμυνθούν συνανθρώπων τους. Η πιό ποταπή μορφή ζωής. Χτυπάω τον από κάτω και γλείφω τον απο πάνω!

στ) Πόσο σημαντική είναι η Ορθοδοξία και η πίστη για την καλλιτεχνική δημιουργία σου;

Πολύ όπως εξήγησα και πρίν. Πολύ σημαντική όμως είναι επίσης,
η απερίσπαστη και πολλή δουλειά σε ησυχία, το να μην ικανοποιείσαι με ό,τι κάνεις εύκολα, τό να ακούς με προσοχή τούς πραγματικά μεγάλους πού προυπήρξαν, η πλήρης κόφωση σε μουσικές «εντέχνων και σπουδαίων μόνον στα υπερ αυτών άρθρα, καλλιτεχνών» και βέβαια η καθαρή έμπνευση που ο Θεός στελνει, σε όποιον θέλει να ακούσει.

ζ) Ένα τελευταίο μήνυμα για τους αναγνώστες του pentapostagma.gr και μια υπόσχεση στους θαυμαστές σου:

Δεν έχω αλλάξει σε τίποτα αυτά πού λέω και κάνω, παρά τους ύπουλους και παντοειδείς πολέμους και υπόσχομαι να εξακολουθήσω στόν ίδιο κακοτράχαλο, αλλά με τόσο ωραία θέα, δρόμο. (Γιατί ποτέ δεν γίνεσαι, άλλο απ’ αυτό πού είσαι).

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/pentapostagmagr.html#ixzz1rXJEUtYV

Αρτέμης: «Ο Θεός μας μιλάει κάθε στιγμή…»

Συνέντευξη στον Θεόδωρο – Νεκτάριο Ζούμπο για το pentapostagma.gr

Η πορεία του Νεοραψωδού Αρτέμη (Φανουργιάκη) είναι μακρά στην ελληνική μουσική σκηνή. Από τους TXC σε συνεργασία με τον Ευθύμη και τώρα μόνος του με τον «Λυκόσχημο Αμνό». Οι ρίμες του μαγεύουν και προβληματίζουν. Τα λόγια του ακόμα περισσότερο. Είχαμε την ευτυχία να μιλήσουμε με τον γνωστό καλλιτέχνη και να μας πει πολλά ενδιαφέροντα για την δουλειά του, την συνεργασία με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, τον γέροντα Παϊσιο, την επανάσταση και την σχέση του με τον Θεό.

α) Δυο λόγια για τον καινούργιο δίσκο σου. Πώς προέκυψε ο τίτλος Λυκόσχημος Αμνός;

O «Λυκόσχημος Αμνός» είναι το αντίθετο του «Προβατόσχημου Λύκου». Όπως οι αποστατικές δυνάμεις έχουν τους πράκτορές τους, οι οποίοι ενδύονται την προβιά του προβάτου, προκειμένου να καταφέρουν πλήγματα στις τάξεις του λογικού ποιμνίου, έτσι υπάρχει και το αντίπαλον δέος, οι «Λυκόσχημο Αμνοί». Είναι οι σιωπηλοί εργάτες της αρετής, οι πολεμιστές του φωτός (όχι του «κτιστού» φωτός, αλλά αυτού που εκπορεύεται «εκ του Πατρός των Φώτων»), για τους οποίους ορίστηκε να αγωνίζονται πίσω αλλά και μέσα στις εχθρικές γραμμές. Οι άνθρωποι αυτοί κινούνται σε ένα στέρφο πνευματικά περιβάλλον και προκειμένου να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, να ρίξουν τον σπόρο του Καλού και να βλαστήσει, συχνά επιβάλλεται να υιοθετήσουν κάποιο αλλότριο εξωτερικό σχήμα. Το φαίνεσθαί τους, όχι μόνο δεν μαρτυρεί τίποτα από την εσωτερική τους ζωή – το αντίθετο μάλιστα…Ο δίσκος λοιπόν, είναι ουσιαστικά ένας φόρος τιμής σε αυτούς τους ανθρώπους.

β) Το τραγούδι «Μαξ (Πάθη και Αρετές)» αναφέρεται σε πραγματικά περιστατικά; Πως προέκυψε κι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αλλάζει πορεία με τη βοήθεια ενός βιβλίου του γέροντα Παϊσίου;

Το συγκεκριμένο κομμάτι εμπίπτει στην κατηγορία του «storytelling» ραπ, στο «αφηγηματικό» είδος δηλαδή. Η ιστορία που περιγράφεται βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ο Μάξιμος είναι υπαρκτό πρόσωπο, είναι παλιός μου φίλος από τη Θεσσαλονίκη και δόξα τω Θεώ σήμερα είναι μια χαρά. Κάποιες επιλογές στη ζωή του (τα περιγράφω αυτά στο τραγούδι) τον οδήγησαν σε νεαρή ηλικία στις φυλακές Διαβατών. Εκεί μέσα είχε φτάσει σε οριακό σημείο και του είχαν μπει λογισμοί μέχρι και να αυτοκτονήσει. Ώσπου έπεσε στα χέρια του το εν λόγω βιβλίο, που του έσωσε τη ζωή. Μετά την ανάγνωσή του, είδε τον κόσμο με άλλα μάτια. Άντλησε δύναμη. Ήρθε σε επαφή με την «αλήθεια που ελευθερώνει», και ένιωσε ελεύθερος παρά το γεγονός ότι βρισκόταν ακόμη στην ειρκτή.

Πιστεύω, ότι ο Θεός μας μιλάει κάθε στιγμή, αλλά εμείς αδυνατούμε να ακούσουμε τους «υπερκόσμιους ψιθύρους», επειδή ο σύγχρονος, κοσμικός τρόπος ζωής που έχουμε επιλέξει, ουσιαστικά κλείνει τους πνευματικούς μας δέκτες. Επιτρέπει λοιπόν ο Θεός κάποιες φορές να περάσουμε διάφορες ταλαιπωρίες, οι οποίες έχουν παιδευτικό ρόλο (όπως και ένας στοργικός και υπεύθυνος γονέας πράττει για το παιδί του), προκειμένου να καθαρίσουν οι δέκτες αυτοί. Ο Μαξ προφανώς έπρεπε να περάσει όλη αυτήν τη διαδικασία («μύηση»), προκειμένου να έλθει εις επίγνωσιν. Όλοι νομίζω περνάμε από αυτήν την διαδικασία, άλλος σε μεγαλύτερο, άλλος σε μικρότερο βαθμό. Είναι αυτό που αναφέρουν και οι Φιλοκαλικοί Πατέρες, ότι «…και το διαμάντι αν δεν «χτυπηθεί», αν δεν κατεργαστεί πρώτα, δεν γίνεται να φανεί η λάμψη του»!

γ) Από το πρώτο «Ξόδι», που γράφτηκε πριν χρόνια, φτάσαμε στο «Ξόδι Νο2». Πιστεύεις, ότι υπήρξε πικρή δικαίωση; Η κρίση είναι αποκλειστικά οικονομική ή έχει και πνευματικό υπόβαθρο;

 Δυστυχώς υπήρξε η πικρή δικαίωση, αν και σαφώς θα προτιμούσα να είχα διαψευστεί και να ήταν τα πράγματα σήμερα ρόδινα στην πατρίδα μας. Το «Ξόδι νο 1», ήταν ένα κομμάτι από τον δίσκο «Έσσεται Ήμαρ» (ο τελευταίος δίσκος των Terror X Crew). Στο κομμάτι αυτό έκανα την αυτοκριτική μου, αναθεωρούσα κάποιες θέσεις μου, π.χ. αντί για το «Πολίτης του Κόσμου», επέλεγα το «Έλλην του Κόσμου», στην ουσία δηλαδή το οικουμενικό, το ελληνικό μοντέλο διεθνισμού της θυσιαστικής διακονίας προς τον πλησίον. Προσπάθησα να δώσω τη δική μου πρόταση, με την όποια αντίληψη και γνώσεις είχα ως πιτσιρικάς τότε, για το πώς έπρεπε να σταθούμε απέναντι σε όλες αυτές τις δυνάμεις που συγκροτούσαν το μέτωπο που ονομαζόταν «Παγκοσμιοποίηση», «Νέα Τάξη Πραγμάτων», «Νέα Εποχή», κλπ., το οποίο απεργάζονταν συστηματικά, την αποψίλωση όλων αυτών των στοιχείων που συγκροτούσαν την παράδοσή μας και γενικά των βασικών συστατικών της ιδιοπροσωπίας μας ως έθνους (πίστη, γλώσσα, τέχνες, κουλτούρα, περιβάλλον, κλπ.). Έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά δυστυχώς, ό,τι και αν έλεγα, κατέληγε «εις ώτα μη ακουόντων». Η πλειοψηφία των Ελλήνων τότε δεν ήθελε «Κασσάνδρες», που να της χαλάνε την ευδαιμονιστική κραιπάλη. Ζούσε μέσα στον πυρετό της επίπλαστης ευωχίας του πολιτικού «Εκσυγχρονισμού» (ενθυμίστε φαντάζομαι το «εθνικό» όραμα του ευρώ, την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα διακοποδάνεια, κλπ.) συμμετέχοντας στο «μικρονοϊκό κιτσαριό», στον «ιταμό, καλογυαλισμένο παλιμβαρβαρισμό» της εποχής, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε σε άρθρο του τότε, ο Χρήστος Γιανναράς.

Από εκείνη την περίοδο και για μία πενταετία περίπου, από το καθεστώς εκείνο στοχοποιήθηκα, κυνηγήθηκα, έγινα ο αποδιοπομπαίος τράγος για αμαρτίες άλλων, αποκλείστηκα από όλα τα ΜΜΕ, γενικότερα απομονώθηκα σαν καλλιτέχνης κλπ. αφού πρώτα βέβαια με στόλισαν με τα κοσμητικά «φασίστας», «τρελός», «συνωμοσιολόγος», «γραφικός», κλπ. Τώρα σχετικά με το αν η κρίση είναι αποκλειστικά οικονομική: σαφώς και πιστεύω, ότι είναι και οικονομική, ότι δεχόμαστε ως χώρα έναν οργανωμένο οικονομικό πόλεμο, ότι είναι το ΔΝΤ, οι τράπεζες, κλπ, κλπ, κλπ, όμως αυτό είναι η εξωτερική στοιβάδα· ο πυρήνας του προβλήματος θεωρώ, ότι είναι πνευματικός. Θα σου εξηγήσω τι εννοώ.

Κάποια στιγμή στο παρελθόν άκουσα τον μακαρίτη τον Γιάννη Φουράκη, τον «δι’ Ελληνισμόν σαλόν», να λέει ότι «ο Έλλην είναι ο Ιερεύς της Οικουμένης». Η φράση αυτή αποτυπώθηκε στο μυαλό μου! Σκεπτόμουν ότι, αν ο πλανήτης μας νοηθεί ως Ναός, το Ιερό αυτού του Ναού, πρέπει να είναι η Ελλάδα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Χριστιανισμό. Έστω και λίγο, διαγωνίως, να μελετήσουμε Εκκλησιαστική Ιστορία, αντιλαμβανόμαστε εύκολα τον βαθμό που συνεισέφεραν οι Έλληνες στην εκπνευμάτιση του κόσμου. Το πλήθος των Μαρτύρων, οι Άγιοι, οι πνευματέμφοροι Πατέρες, που δογμάτισαν απλανώς, κλπ, ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία Έλληνες. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρω τις περιπτώσεις του Αγίου Θεοδώρου από την Ταρσό, αρχιεπισκόπου Canterbury, για το έργο που έκανε στη Δύση (φωτιστής των Άγγλων) και τον Άγιο Μάξιμο τον Γραικό, για το έργο που έκανε στην Ανατολή (φωτιστής των Ρώσων).

Όλα αυτά βέβαια δεν τα λέω αυτό από κάποια σοβινιστική διάθεση, από τάση να μειώσω κάποιον άλλο λαό, κλπ. Το λέω γιατί θέλω να τονίσω, ότι ανέκαθεν ο Έλλην, είχε έναν πνευματικό, φωτοδοτικό ρόλο, τον οποίο αποποιήθηκε, θαμπωμένος από τα ψευδώνυμα εκ Δυσμών «φώτα», καταλήγοντας δέσμιος της «βαρείας ύλης». Διέπραξε με λίγα λόγια «ύβρη». Και όταν διαπράττεις «ύβρη» ακολουθεί η «Άτη», η «Νέμεσις» και η «Τίσις», το γνωστό δηλαδή τραγικό σχήμα που μας δίδαξαν οι αρχαίοι τραγικοί μας ποιητές.  Όπως λειτουργούν οι φυσικοί νόμοι, έτσι λειτουργούν και οι πνευματικοί. Θεωρώ, ότι στην παρούσα μας έχει επιβληθεί ως έθνος, άνωθεν ένας «κανόνας». Όπως υπάρχει «κανόνας» σε επίπεδο ατομικό (όπως π.χ. του φίλου μου του Μαξ που προανέφερα), υπάρχει και «κανόνας» σε επίπεδο συλλογικό.

Φρονώ, ότι στο μέτρο που θα μετα-νοήσουμε, σε αυτό το μέτρο θα εγερθούμε πάλι. Οδηγοί μας προς αυτή την κατεύθυνση είναι οι ήρωες του ’21, οι οποίοι βρισκόντουσαν σε μετάνοια και είχαν μυστηριακή ζωή, γι’ αυτό και ο αγώνας τους ευλογήθηκε και απέδωσε καρπούς. Δυστυχώς όμως, φως στον ορίζοντα δεν βλέπω άμεσα, γιατί όλα αυτά τα θέματα, ακόμα και σήμερα, δέχονται τη χλεύη από τους περισσότερους συμπατριώτες μας. Για να πραγματοποιηθεί η επ-ανάσταση, πρέπει να προηγηθεί η Ανάσταση (πρωτίστως εντός μας), ειδάλλως η λέξη «επανάσταση» παραμένει μία λέξη κενή νοήματος.

δ) Πρόσφατα συνεργάστηκες στον δίσκο σου Mash Up Sessions 1 με τον Σταμάτη Σπανουδάκη. Τι αποκόμισες από αυτήν συνεργασία; Θα υπάρξει συνέχεια;

 Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 στριφογύριζε στο μυαλό μου η ιδέα για τη δημιουργία ενός mash up δίσκου (εις την «καθ’ ημάς» νόρμα) στο πνεύμα του «The Rapsody Overture: Hip Hop Meets Classic …» και του «S&M», του δίσκου που είχαν κυκλοφορήσει οι Metallica σε συνεργασία με την Συμφωνική Ορχήστρα του San Francisco.

Αρκετά χρόνια αργότερα, καλοκαίρι του 2006, βρέθηκα σε μία συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Ηρώδειο, όπου άκουσα μία διασκευή του «Κύριε Ελέησον» με electro στοιχεία, διασκευή που είχε κάνει ο Σταμάτης ειδικά για εκείνη την βραδιά. Συνειδητοποίησα τότε με την αρωγή ποίου θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτό το μουσικό μου απωθημένο! Τώρα, το κατά πόσο πέτυχε το εγχείρημα, θα το κρίνουν βέβαια οι ακροατές. Για μένα, αυτός ο δίσκος με τον Σταμάτη είναι η σημαντικότερη συνεργασία της μουσικής μου πορείας. Αυτό που κρατάω από αυτή τη συνεργασία, πέραν της εμπειρίας φυσικά, είναι η φιλία· γιατί διατηρήσαμε επαφή και μετά το πέρας των ηχογραφήσεων.

Ο Σταμάτης είναι μεγάθυμος, δοτικός και άνθρωπος με πίστη! Θυμάμαι κάποια περίοδο που είχε κάποιο πρόβλημα υγείας, αναφερόταν σε αυτό ως «επίσκεψη Θεού». Είναι υπομονετικός, «προσγειωμένος» (χωρίς εκείνα τα σύνδρομα «υψηλοφροσύνης» που συναντάς σε άλλους συνθέτες) και έχει επίσης απίστευτη αίσθηση του χιούμορ! Ενημερωτικά, να αναφέρω σε αυτό το σημείο (για να μην πηγαίνει ο κόσμος άδικα στα δισκοπωλεία) ότι ο εν λόγω δίσκος δεν υπάρχει πλέον στο εμπόριο. Κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα του 2010, αλλά μετά από έναν μήνα αποσύρθηκε από την κυκλοφορία και όσα αντίτυπα είχαν μείνει καταστράφηκαν από την εταιρεία… Αυτά όμως αποτελούν θέμα άλλης συζήτησης. Το θετικό είναι ότι, γίνονται κάποιες συνεννοήσεις, ώστε να επανακυκλοφορήσει μέσω άλλης οδού. Ως προς το «Μash Up Sessions II», ναι, έχω στο πλάνο μου κάποια στιγμή να το κυκλοφορήσω, αλλά νομίζω, ότι ακόμη είναι αρκετά νωρίς να μιλάμε για αυτό.

ε) Μετά την επιτυχή συναυλία-παρουσίαση του «Λυκόσχημου Αμνού» σε μουσικό χώρο των Αθηνών ποιά είναι τα επόμενα σχέδια σου;

 Στα άμεσα σχέδιά μου είναι μία μίνι-περιοδεία στο πλαίσιο της παρουσίασης του νέου δίσκου. Η αρχή έγινε στην Αθήνα στο Γκάζι στο «ΚοοΚοο», όπου ήταν και η πρώτη επίσημη παρουσίαση. Ακολουθούν: 3 Μαρτίου Χαλκίδα (Στρογγυλό), 16 Μαρτίου Ιωάννινα (Boxx), Σάββατο 31 Μαρτίου Θεσσαλονίκη (Block 33), 1 Απριλίου Πτολεμαΐδα (Διπλό) και έπεται συνέχεια! Σύντομα θα ανακοινωθούν και άλλες ημερομηνίες μέσα στον Απρίλιο.

στ) Ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Πενταποστάγματος.

 Νήψη, πνευματική εγρήγορση και αισιοδοξία! Αισιοδοξία, γιατί το φως νικάει πάντα το σκοτάδι: «…καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν». Τους χαιρετισμούς μου και τις ευχαριστίες μου σε όλη την ομάδα του Πενταποστάγματος για τη φιλοξενία! Καλή Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Έρρωσθε!

To cd μπορείτε να το παραγγείλετε με αντικαταβολή από το www.hiphopshop.gr ή να το προμηθευτείτε απευθείας από το Hip Hop Shop (Διονύσου 6, 15124, Μαρούσι, τηλ: 210 6148506. http://www.facebook.com/hiphopshop Athens).Επικοινωνία με τον καλλιτέχνη: http://www.facebook.com/Artemios Neorhapsodist

http://www.pentapostagma.gr/2012/02/blog-post_4457.html