Πού πήγαν οι 4 ψήφοι του Βεργή;

Ένα σενάριο εκλογικής νοθείας που χρήζει διερεύνησης

Του Θεόδωρου Ζούμπου, Δημοσιογράφου

«Όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται»! Αυτό το απόφθεγμα που αποδίδεται στον πατριάρχη της προπαγάνδας των ΝΑΖΙ, Γιόζεφ Γκέμπελς, ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, όταν άρχισαν να γίνονται γνωστά τα πρώτα επίσημα εκλογικά αποτελέσματα με την Φαραωνική τύπου διαφορά ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ που ξεπερνά τις 20 ποσοστιαίες μονάδες!!!

Εύλογα λοιπόν μετά από αυτά τα σοκαριστικά για όλους αποτελέσματα, ακόμα και για τους πιο φανατικούς Νεοδημοκράτες, γεννιούνται τα κάτωθι ερωτήματα: Πώς γίνεται όλο αυτόν τον καιρό οι δημοσκοπήσεις να καταγράφουν διαφορά ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο 5 – 6 μονάδες, τα exit poll να καταγράφουν 10 μονάδες διαφορά και τα επίσημα αποτελέσματα να υπερδιπλασιάζουν την διαφορά των δύο κομμάτων; Από τότε που θυμάμαι την χρήση δημοσκοπήσεων για την πρόβλεψη των εκλογικών αποτελεσμάτων υπήρχαν πάντα αποκλίσεις και αστοχίες ΠΟΤΕ όμως δεν έπεσαν τόσο έξω και ΠΟΤΕ κανένα exit poll δεν είχε τέτοια χαώδη διαφορά από το επίσημο αποτέλεσμα.

Έγινε άραγε νοθεία και με ποιον τρόπο; Στα εκλογικά τμήματα η αλλοίωση αποτελέσματος και η πρόσθεση ψήφων στο πρώτο κόμμα, δηλαδή στην Νέα Δημοκρατία», είναι ιδιαίτερα δύσκολη έως απίθανη λόγω της παρουσίας εκλογικών αντιπροσώπων και της ακεραιότητας των δικαστικών αντιπροσώπων που ακόμα και στελέχη της ΝΔ να είναι, δεν ρισκάρουν την αξιοπιστία,την καριέρα και το μέλλον τους για να ευνοήσουν οποιονδήποτε.

Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι προφανές πως αν πραγματοποιηθεί νοθεία, αυτή θα γίνει με ηλεκτρονικό τρόπο, με έναν αλγόριθμο δηλαδή στον κεντρικό server της Singular Logic. Το να κόψεις ψήφους από τα κοινοβουλευτικά κόμματα και να τις προσθέσεις στο πρώτο ενέχει τον κίνδυνο του εντοπισμού της απάτης από τους εκλογικούς αντιπροσώπους αυτών των κομμάτων, καθώς κάθε αντιπρόσωπος καταγράφει το αποτέλεσμα του εκλογικού του κέντρου και μετά το δίνει στην αρμόδια εκλογική επιτροπή του κόμματος για επιβεβαίωση. Αν «κλέβανε» πχ 10 ψήφους από το ΠΑΣΟΚ σε συγκεκριμένο εκλογικό τμήμα της Κυψέλης, υπάρχει μια πιθανότητα ο αντιπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ που ήταν παρών κατά την καταμέτρηση να αντιληφθεί την νοθεία, να την καταγγείλει και μετά με μία καταμέτρηση στον εκλογικό σάκο, η νοθεία να διαπιστωθεί.

Τι γίνεται όμως με τις ψήφους των μηδαμινών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων; Τα 31 κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής από την «Νίκη» έως τους «Έλληνες Οικολόγους» του Δημοσθένη Βεργή προφανώς είχαν ελάχιστους έως καθόλου εκλογικούς αντιπροσώπους και άρα ΚΑΜΙΑ δυνατότητα διασταύρωσης των αποτελεσμάτων. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν η Singular Logic απορρόφησε ψήφους από αυτά τα κόμματα και τις ενσωμάτωσε στην Νέα Δημοκρατία ποιος θα το εντοπίσει, ποιος θα το διασταυρώσει και ποιος θα το καταγγείλει; Εξάλλου η Νέα Δημοκρατία κατέγραψε από τις τελευταίες εκλογές άνοδο 150.000 ψήφων, ένα ποσοστό 2,5% δηλαδή, όσο πήρε και το Μέρα25. Αυτό βέβαια είναι ένα σενάριο όπως στην ταινία του 2006 «Man of the year» όπου ο πρωταγωνιστής Robin Williams εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ λόγω ενός «ιού» στο λογισμικό της υπεύθυνης εταιρείας για τα εκλογικά αποτελέσματα.

Πάμε λοιπόν τώρα από το σενάριο στην πραγματικότητα: Το βράδυ των εκλογών της 21^ης Μαΐου μπήκα στο ypes.gr για να δω επίσημα αποτελέσματα και μου έκανε εντύπωση το ποσοστό του Θάνου Τζήμερου, αλλά και οι μόλις 4 ψήφους που πήρε ο Δημοσθένης Βεργής σε όλη την Αττική. Δεν έκανα print screen την εικόνα, αλλά εκείνη την ώρα έστειλα μήνυμα σε έναν φίλο στο Facebook για να το σχολιάσουμε. Ήταν 11:39. Την επόμενη ημέρα ο Δημοσθένης Βεργής στην επίσημη σελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών έχασε (!!!) τρεις ψήφους και έμεινε μόνο με την δική του. Πού πήγαν άραγε οι τρεις ψήφοι του Βεργή; Γίνεται να ακυρώθηκαν, αφού είχαν ήδη ενσωματωθεί στα επίσημα αποτελέσματα του Υπουργείου; Προφανώς, ο Δημοσθένης Βεργής δεν έχει την δυνατότητα ούτε καμιά διάθεση να το ψάξει, όπως και τα υπόλοιπα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δεν θα ζητήσουν επανακαταμέτρηση για να διερευνήσουν την ενδεχόμενη νοθεία. Ή άραγε μπορούν;

Κοινωνία παιδοβιαστών

Ναι, για την ξεφτιλισμένη ελληνική κοινωνία μιλάω που στην παρούσα φάση κατατάσσεται πιο χαμηλά και από την πιο δυσώδης χαβούζα.

Δεν ευθύνεται μόνο ο υποκριτής παιδοβιαστής Ηλίας Μίχος με το κύκλωμα, οι 213 «πελάτες» που ανέμεναν στην ουρά για να βιάσουν ένα 12χρονο κορίτσι και ούτε μόνο η μάνα που… δεν κατάλαβε τίποτα.

ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ!!!

Και δεν μιλάω για «κάποιο» μερίδιο ευθύνης, αλλά για ακέραια ευθύνη και ενοχή και εξηγούμαι: 

Πώς γίνεται σύσσωμη η κοινωνία να απαιτεί εδώ και χρόνια θανατική ποινή για μεγαλεμπόρους ναρκωτικών και παιδοβιαστές και αυτό να μην πραγματοποιείται;

Μήπως αυτοί που βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα δεν το επιτρέπουν, γιατί θα τους χαλάσει την διασκέδαση;

Πώς γίνεται να ανεχόμαστε την ακραία φτώχεια και ανέχεια που επιτρέπει στα αρρωστημένα μυαλά να ανακαλύπτουν «ευκαιρίες»;

Πώς συνεχίζουμε να ψηφίζουμε γραβατωμένα καθάρματα που κρύβουν πίσω από την βιτρίνα του καθωσπρεπισμού κάθε απαγορευμένη ανωμαλία, όπως πολύ εύγλωττα μας αποκάλυψε ο Κιούμπρικ στο «eyes wide shut»;

Πώς επιτρέπουμε να εμφανίζεται ως φυσιολογικό κάθε σεξουαλική διαταραχή και να καλλιεργείται διαρκώς η κουλτούρα της χυδαιότητας και της εκτροπής;

Πού πήγαν εντέλει η ηθική, οι αξίες και αυτό το πολυδιαφημισμένο φιλότιμο, όταν το μόνο που ενδιαφέρει αυτήν την άρρωστη υλιστική κοινωνία είναι πώς θα φάει, πώς θα βολευτεί, πώς θα εκμεταλλευτεί τον συνάνθρωπο και πώς θα ικανοποιήσει τις ορμές της πάνω στον αδύνατο;

Αυτή η ελεεινή ελληνοφανής κοινωνία παιδοβιαστών οφείλει να ξεχαρβαλωθεί συθέμελα και να ξαναχτιστεί πάνω στις βάσεις της Αρετής και των Ιδανικών. 

In Press we trust?

Ένας έπαινος και μια σκληρή κριτική για το συνέδριο του iMEdD. 

Πρόκειται για ένα σύγχρονο συνέδριο με την αρωγή της υψηλής τεχνολογίας, άρτια οργανωμένο, με πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις να διεξάγονται παράλληλα και κυρίως ανοιχτό σε όλους. 

Αναφορικά με το κεντρικό αφήγημα του συνεδρίου, το ζήτημα δηλαδή της εμπιστοσύνης στην εγχώρια, αλλά και παγκόσμια Δημοσιογραφία, η αμφισβήτησή μου είναι ξεκάθαρη.

Σήμερα παρακολούθησα το «Meet the Global Investigative Journalism Network». Όταν ο David Kaplan, Executive Director, του GIJN (Global Investigative Journalism Network) παραδέχεται πως ένας τέτοιος οργανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με Crowdfunding, αλλά υπάρχει χρηματοδότηση από μεγάλα Ιδρύματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, τι να αναλύσεις παραπάνω;

Η μαχητική, ερευνητική και αποκαλυπτική δημοσιογραφία είναι ένα επικίνδυνο σπορ, αλλά τι νόημα έχει αν δεν είναι ανεξάρτητη;

Επειδή μάλιστα δόθηκαν συγχαρητήρια σε ένα Ουκρανό δημοσιογράφο για την «καλή δουλειά που έκανε», αναρωτιέμαι άραγε αν θα έδιναν συγχαρητήρια και σε έναν αντίστοιχο Ρώσο, αν έβγαζε τα… άπλυτα του Ζελένσκυ στην φόρα;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, ανεξάρτητη δημοσιογραφία, γιατί όλοι κάποιον εκπροσωπούν και δη τον χρηματοδότη τους. Πάντα παρακολουθούμε την μία πλευρά της Ιστορίας, όσο ανεξάρτητη κι αν αυτή ισχυρίζεται πως είναι. Η… άλλη πλευρά της Ιστορίας παραμένει πάντα στο σκοτάδι.

Όντως η Δημοσιογραφία είναι ζήτημα εμπιστοσύνης κι αν υπάρχουν πραγματικά ανεξάρτητοι συνάδελφοι που τολμούν και εναντιώνονται απέναντι σε Τραπεζικά και κυβερνητικά συμφέροντα από μένα έχουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό μου! 

Το τέρας της ενημέρωσης

Και οι πέτρες έχουν σηκωθεί σήμερα με τις εξωφρενικές δηλώσεις που έκανε στον αέρα του ΣΚΑΪ ο «Άγιος» Δωδώνης Χρυσόστομος περί βιασμού και δη τα εκτός λογικής:

«Δεν κάθεται και μια γυναίκα και να βιάζεται χωρίς να το θέλει. Μην τρελαθούμε τώρα. Ε, ε μη τρελαθούμε, δε μένει έγκυος με αυτό το θέμα πρέπει να έχει συμμετοχή, πρέπει να ενεργήσουν και οι δύο για γίνει σύλληψις. Εσείς αντιλαμβάνεστε ότι μια γυναίκα κάθεται και βιάζεται και μένει και έγκυος; Έχει συμμετοχή!».
Λογικό είναι λοιπόν να βρίσκονται τώρα όλοι στα… κάγκελα με αυτές τις απαράδεκτες δηλώσεις. Ποιος όμως έχει δώσει τηλεστασίδι στον εν λόγω κύριο εδώ και δεκαετίες για να τα λέει «χύμα και τσεκουράτα»; Όταν οι δηλώσεις του Μητροπολίτη Δωδώνης ταυτίζονται με την γραμμή των ΜΜΕ, τότε είναι απλά ένας Ιεράρχης με «κοφτερή» γλώσσα;

Όταν έλεγε πως πρέπει να κρεμαστούν (!!!) οι ανεμβολίαστοι παπάδες, ήταν καλός; Γιατί τότε τα ΜΜΕ δεν τον έψεξαν;

Το Μέσο, λοιπόν, είναι το Μήνυμα κι αν οι… ευαίσθητοι και «ανεξάρτητοι» τηλεοπτικοί δίαυλοι αναζητούν ένοχο για αυτήν την ντροπή, ας κοιτάξουν καλύτερα στον καθρέφτη.

Αυτοί έθρεψαν το τέρας της ενημέρωσης κι αυτό θα τους κατασπαράξει!!!

Πίσω από τις κουρτίνες του «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο κόσμος της τηλεόρασης μπορεί να είναι λαμπερός και να φαίνεται μαγικός, αλλά από πίσω του κρύβονται πολλές εργατοώρες από ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονται στα στούντιο με ένα σάντουιτς και πολύ άγχος! Η εμπειρία για έναν παίκτη τηλεπαιχνιδιών είναι διασκεδαστική (όχι πάντα, ενίοτε ψυχοφθόρα και κουραστική…), αλλά πρέπει να βλέπουμε και πίσω από τις κουρτίνες, όλους αυτούς τους ανθρώπους της παραγωγής, από τον υπεύθυνο casting και την μακιγιέζ μέχρι τον τηλεπαρουσιαστή και τον μοντέρ, που μοχθούν για ένα τηλεοπτικό αποτέλεσμα που όλοι εμείς απολαμβάνουμε αραχτοί από τον καναπέ μας. Η συμμετοχή μου στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, όχι μόνο για το κέρδος, αλλά για όλο το ταξίδι.

Casting

Από το να δηλώσεις συμμετοχή στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» μέχρι τελικά να κάτσεις στην καρέκλα απέναντι στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, είναι μια «Οδύσσεια». Ο λόγος είναι απλός: Οι αιτήσεις είναι καθημερινά εκατοντάδες και όχι από τους γνωστούς τηλεπαιχνιδάδες και κλασικούς «παίκτες» που τους αρέσουν τα τηλεπαιχνίδια γνώσης και ρισκάρουν, αλλά -δυστυχώς για την παρούσα οικονομικοκοινωνική κατάσταση- από χιλιάδες βιοπαλαιστές που θέλουν να παίξουν στον «Εκατομμυριούχο» μόνο και μόνο για να πάρουν ένα 500άρικο, να πληρώσουν έναν λογαριασμό και να φύγουν… Δεν υπάρχει τζόγος δηλαδή, καθώς η πλειονότητα των παικτών είναι φοβισμένοι και πηγαίνουν για τα σίγουρα και τα λίγα. Ο βασικός λόγος που κατάφερα να παίξω, πριν ξεκινήσει η… πλημμυρίδα, είναι επειδή έκανα την αίτηση εγκαίρως, πριν ακόμη αρχίσει να προβάλλεται το τηλεπαιχνίδι στον ΑΝΤ1.

Για όσους λοιπόν τελικά επιλεγούν μέσα από τις εκατοντάδες αιτήσεις, θα τους περιμένουν οι υπεύθυνες του casting Μιράντα και Σταυρούλα. Σε πρώτη φάση θα απαντήσετε ένα τεστάκι 14 ερωτήσεων με multiple choice, ακριβώς στο ίδιο format με το τηλεπαιχνίδι. Κανείς φυσικά δεν απαντάει σωστά και στις 14 ερωτήσεις, αλλά από αυτό το γραπτό τεστ παίρνει η παραγωγή μια ιδέα για το επίπεδο γνώσεων κάθε παίχτη. Προφανώς δεν θέλουν παντελώς άσχετους παίχτες που θα χάσουν π.χ. στην 3η ή στην 4η ερώτηση, γιατί τότε θα πάει στράφι το γύρισμα. Το καλό επεισόδιο είναι αυτό που έχει παίχτες με γνώση, που μιλάνε στην κάμερα και δεν φοβούνται να ρισκάρουν. 

Εκεί έρχεται το δεύτερο μέρος του Casting που είναι ένα ολιγόλεπτο βίντεο για να δει η παραγωγή κατά πόσο «γράφει» κάθε υποψήφιος παίκτης στην κάμερα και πόσο επικοινωνιακός είναι. Το εν λόγω τηλεπαιχνίδι δεν είναι «Πανελλήνιες» για να δίνει ο παίκτης ξερές απαντήσεις, δίχως να επικοινωνεί με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Θέλουν παίκτες επικοινωνιακούς, ευχάριστους και ομιλητικούς.

Εφόσον περάσετε το Casting και σας καλέσουν να παίξετε, αυτό δεν σημαίνει ότι η περιπέτεια μέχρι να κάτσετε στην καρέκλα του «Εκατομμυριούχου» έχει τελειώσει. Η παραγωγή καλεί 2 έως 3 γκρουπ παικτών για τα 4 γυρίσματα που πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή. Το να σας καλέσουν για γύρισμα, δεν σημαίνει ότι θα παίξετε σίγουρα. Σε άλλα γυρίσματα υπάρχει γρήγορη ροή, καθώς οι παίκτες χάνουν γρήγορα, ενώ υπάρχουν γυρίσματα που κάποιοι παίκτες προχωράνε μακριά ή χρονοτριβούν πολύ μέχρι να αποφασίσουν και τελικά τελειώνουν τα γυρίσματα με μερικούς παίκτες να γυρνούν από τα «Studio K» άπραγοι, καθώς δεν προλαβαίνουν να παίξουν! Τουλάχιστον, όμως, όταν τους καλούν για δεύτερη φορά μπαίνουν σε μια σχετική προτεραιότητα και τελικά καταφέρνουν να παίξουν. 

Σημειώνω πως εγώ κατάφερα να παίξω την δεύτερη φορά που με κάλεσαν, καθώς την πρώτη φορά που πήγα με «βοήθεια τηλεφώνου» τον φίλο Θοδωρή, δεν πρόλαβα να παίξω. Ξαναπήγα μετά από 3 σχεδόν εβδομάδες με την βοήθεια της Αναστασίας, που ήταν τελικά και τυχερή.

Διαγωνιστικό μέρος

Οι ερωτήσεις ήταν σχετικά εύκολες ή τελικά εμένα μου φάνηκαν έτσι, γιατί τις ήξερα. Στην ερώτηση με την πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, αν δεν είχα βοήθεια, θα απαντούσα κατευθείαν την σωστή απάντηση (50 μέτρα), αλλά αν δεν είσαι σίγουρος, δεν ρισκάρεις να χάσεις και να φύγεις από την τρίτη ερώτηση. 

Το πραγματικό παιχνίδι έγινε στην ερώτηση των 5000 ευρώ για την ευρεσιτεχνία του Όουεν Μακ Λάρεν. Ενώ στην αρχή δεν ήθελα να παίξω και να φύγω με τα 4000 ευρώ, τελικά με την ανάλυση της ερώτησης, βρήκα το θάρρος, καθώς θεώρησα πολύ πιθανό να έχω απαντήσει σωστά. Κι ευτυχώς μου βγήκε το ρίσκο!!!

Τώρα για την απαγόρευση οδήγησης στους παίκτες του Σούμο τι να πω; Η ερώτηση μου φάνηκε παντελώς ανόητη και τελικά έδωσα μιαν απάντηση με βάση την στατιστική, καθώς δεν είχε δοθεί μέχρι εκείνο το σημείο ως σωστή απάντηση το «Δ». Επιπλέον, έδωσα μια σχετικά «τρελή» απάντηση, γιατί κάτι τέτοιο περίμενα στην 11η ερώτηση. Αν μου είχε δοθεί αυτή η ερώτηση πολύ νωρίτερα, θα σκεφτόμουν πιο ορθολογικά και ίσως τελικά να απαντούσα το αυτονόητο που είναι αυτοκίνητο. Αλλά τελικά μέχρι εκεί ήταν η ικανότητα και η τύχη μου. 

Η ερώτηση που κόπηκε στο μοντάζ!!!

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και στην ερώτηση για τα 500 ευρώ συνέβη κάτι πρωτόγνωρο, που φυσικά δεν παίχτηκε στην τηλεόραση, αλλά το βιώσαμε όλοι εμείς που είμαστε παρόντες στο -παγωμένο από τα air condition- πλατώ του «Studio K». Η ερώτηση ήταν η εξής: Από πού δεν βγάζει η μέλισσα μέλι; Α. Κάστανο Β. Θυμάρι Γ. Βαμβάκι Δ. Ρίγανη. Όπως εξήγησα στον Γρηγόρη πηγαίνω λαϊκή και αγοράζω μέλι από εκεί και ξέρω καλά για το μέλι από Κάστανο και Θυμάρι. Η Ρίγανη επίσης είναι συγγενές με το Θυμάρι, άρα το θεώρησα πολύ λογικό να υπάρχει μέλι από Ρίγανη και έτσι απάντησα το «Γ» πως δεν υπάρχει μέλι από βαμβάκι δηλαδή. Ο Αρναούτογλου «κλείδωσε» την απάντηση και όλοι περιμέναμε το αποτέλεσμα. Εκείνη την στιγμή αντιλαμβάνομαι μια ανησυχία στο πλατώ από τον Floor manager, η σωστή απάντηση δεν δίνεται και τελικά ακούγεται από το Control Room πως κόλλησε ο υπολογιστής!!! Καθήμενος, λοιπόν, σε… αναμμένα κάρβουνα μετά από 2 λεπτά ανακοινώνεται από το Control Room πως η ερώτηση αποσύρεται, καθώς ο βοηθός αρχισυντάκτη ανακάλυψε τελευταία στιγμή πως και οι 4 απαντήσεις είναι σωστές!!! Πρωτοφανές… Έτσι τελικά αποσύρθηκε η ερώτηση και μετά ήρθε η «Μπουγιαμπέσα», την οποία απάντησα πολύ εύκολα και προχώρησα παρακάτω.

Βοήθειες από χρυσάφι

Οι βοήθειες που πήρα ήταν καθοριστικές και όπως μου παραδέχτηκε και ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, έκανα την καλύτερη διαχείριση βοηθειών. Το «κοινό» το πήρα εκεί που δεν ήμουν σίγουρος και η απάντησή τους ήταν καθοριστική για να προχωρήσω. Αν ζητούσα την βοήθεια του κοινού στην «Silicon Valley» ή «στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ» μπορεί και να απαντούσαν λάθος. Γενικά, δεν έχω και πολύ εμπιστοσύνη στην κοινή γνώμη…

Το 50-50 με ξελάσπωσε, γιατί μου έδιωξε έναν παντελώς λάθος συλλογισμό. Θυμόμουν την ταινία «The Internship» με τους Vince Vaughn και Owen Wilson που πήγαν στα κεντρικά της Google στο Mountain View στην Καλιφόρνια. Ούτε καν στο Λος Άντζελες… Δεν πήγαν στην Silicon Valley που είναι τελικά στο San Francisco. Ευτυχώς το 50-50 μου έδιωξε το Λος Άντζελες και κατάφερα να προχωρήσω. Είχα ως μοτίβο, όταν δεν ξέρω κάτι ή να ζητάω βοήθεια ή τελικά να σταματήσω και αυτό με δικαίωσε.

Για την «βοήθεια του τηλεφώνου» και την Αναστασία ό,τι και να γράψω είναι λίγο, καθώς η παρέμβασή της πραγματικά έγραψε ιστορία ως η ταχύτατη και σωστή βέβαια απάντηση που δόθηκε ποτέ. Πριν καν συμπληρωθούν 5 δευτερόλεπτα από την εκφώνηση (δίχως περιττές χαιρετούρες του τύπου «Γεια σου Αναστασία» κτλπ λες και δεν γνωριζόμαστε…) η Αναστασία έφερε… τρικυμία στο πλατώ και με οδήγησε με ασφάλεια στα 4.000 ευρώ. Στο μόνο που… βοήθησα εγώ, ήταν στο γεγονός το ότι την επέλεξα να μου δώσει βοήθεια σε κάτι που ήμουν σίγουρος πως το γνώριζε. Και τελικά δικαιώθηκα!

Επίλογος

Για να ολοκληρώσω, η εμπειρία μου από το παιχνίδι ήταν άκρως διασκεδαστική και αυτό δεν το λέω λόγω του κέρδους, αλλά από το παιχνίδι που ειλικρινά το απόλαυσα. Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι πράγματι ένας χαρισματικός τηλεπαρουσιαστής που σε κάνει να νιώθεις πολύ οικεία λες και παίζεις από τον καναπέ του σπιτιού σου. Πάει λοιπόν και αυτή η πρόκληση και ετοιμαζόμαστε για την επόμενη!!!

Βιβλιοκριτική: «Ανεπαρκείς καθώς και ράθυμοι» του Θοδωρή Καρανικόλα

So far, so GOOD!!! Μπορεί να γίνει βιβλιοκριτική σε ένα βιβλίο που δεν έχεις τελειώσει; Αν πρόκειται για το «Ανεπαρκείς καθώς και ράθυμοι» του Θοδωρή Καρανικόλα, φυσικά και μπορεί να γίνει, ακόμα και αν έχεις διαβάσει λιγότερο από το μισό. Και αυτό δεν το λέμε, επειδή ξέρεις τι να περιμένεις (το σασπένς κατά την διάρκεια της πλοκής παραμένει αναλλοίωτο), αλλά επειδή… ξέρεις τι να περιμένεις από ένα βιβλίο που σε κρατά σε εγρήγορση από την πρώτη σελίδα.
Το κοινωνικό μυθιστόρημα του Θοδωρή Καρανικόλα είναι αντισυμβατικό, ανατρεπτικό, αναρχικό, ωμό, ρεαλιστικό και αυτοί είναι ήπιοι χαρακτηρισμοί. Από τις πρώτες σελίδες αυτού του urban διηγήματος ο αναγνώστης νιώθει να συνδέεται ψυχικά με τα μέλη της συμμορίας των «ανεπαρκών και ράθυμων», καθώς τα βιώματα και τα πάθη τους είναι σε όλους γνώριμα.
Είμαι σίγουρος πως η κατάληξη της ιστορίας τους θα είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα και εξιλεωτική όσο και η εξιστόρησή της. Καλή ανάγνωση σε όλους λοιπόν !!!

Ο μπερντές των εγχώριων media (Μήδεια)

Το άκρον άωτον της υποκρισίας.

Την στιγμή που ο κόσμος είναι συγκλονισμένος με τα εγκλήματα κατά αμάχων στην #Bucha, (τους δράστες, Ρώσους ή Ουκρανούς, ίσως τους ανακαλύψουμε στο μέλλον ανάλογα με το ποιον ευνοούν οι συνθήκες) οι εγχώριοι δημοσιογραφίσκοι άλλαξαν το όνομα της πόλης από Μπούτσα σε Μπούκα (!!!) για… ευνόητους λόγους.

Πόσο υποκρισία πια;;; Ενώ τις πρώτες δυο ημέρες έγραφαν όλοι οι ειδήμονες της δημοσιογραφίας για την σφαγή στην Μπούτσα, ξαφνικά άλλαξε η ονομασία της πόλης και στα ελληνικά έγινε… Μπούκα.

Αυτή είναι η «σοβαρή, έγκριτη και έγκυρη» εγχώρια δημοσιογραφία, ένα κανονικό θέατρο σκιών που αρκετοί αφελείς το παίρνουν στα σοβαρά. Αυτά είναι τα εγχώρια media (διαβάζεται και ως Μήδεια) που τα κανιβαλίζουν όλα!!! Ακόμα και αθώες ψυχές παιδιών για χάρη της τηλεθέασης. Ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια τους οι τελώνες και οι Φαρισαίοι και μετά ας κατακρίνουν την κάθε Πισπιρίγκου. Γιατί το ενδιαφέρον τους μόνο ανθρώπινο δεν είναι, αλλά μετριέται με τα μηχανάκια της AGB.

Δολοφόνοι… γλώσσας!

Επειδή έχει αρχίσει μια κακή «μόδα» από αδαείς γλωσσοπλάστες με αφορμή τραγικά εγκλήματα με θύματα γυναίκες, ξεκαθαρίζω: Η ελληνική γλώσσα αναφέρεται σε παιδοκτόνους, πατροκτόνους, μητροκτόνους και συζυγοκτόνους, όταν θέλει να χαρακτηρίσει ένα ενδοοικογενειακό έγκλημα αναφορικά με την συγγενική σχέση δράστη – θύματος.

Για όλα τα άλλα υπάρχει η ανθρωποκτονία και φυσικά η ζωοκτονία, όταν ο δράστης αφαιρεί την ζωή ενός ζώου. Ο νεολογισμός «γυναικοκτονία» ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΠΟΥΡΔΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ, γιατί θεωρητικά θέλει να χαρακτηρίσει τον εγκληματία αλλά κυρίως το θύμα ως ανυπεράσπιστη γυναίκα, στην ουσία όμως κάνει έναν ρατσιστικό διαχωρισμό μεταξύ γυναικών και ανδρών, λες και οι γυναίκες δεν είναι ίσες αλλά κάτι υποδεέστερο.

Η εν λόγω -πιθανότατα αριστερής προέλευσης- βλακώδης λεξιπλασία υποτιμά λοιπόν τις γυναίκες – θύματα και όποιος την χρησιμοποιεί κάνει διαχωρισμούς, είναι ρατσιστής, ναζί ή όπως αλλιώς θέλουν να τον χαρακτηρίσουν αυτοί που δολοφονούν την ελληνική γλώσσα! Για τις «βουλεύτριες» θα μιλήσω άλλη φορά…

Κουφοντίνας – Ρουπακιάς 11-1

Χρειάζονται εξήγηση τα αυτονόητα; 

Λέτε να ακούσουμε και το… «Λευτεριά στον Λιγδάδη!»

Ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να προκαλέσει τους αναγνώστες να το διαβάσουν και φυσικά να μην προλάβουν να κρίνουν από τον παραπλανητικό τίτλο που λειτουργεί ως click bait και αποδεικνύει δυστυχώς περίτρανα πως η συντριπτική πλειοψηφία των περιηγητών του Διαδικτύου μένει στις επικεφαλίδες και τις εντυπώσεις. Κανείς ή για να είμαι ακριβοδίκαιος ελάχιστοι μπαίνουν στην ουσία μιας υπόθεσης και δεν την αντιμετωπίζουν επιφανειακά και πρόσκαιρα όπως κάνουν συστηματικά τα «έγκυρα» και «έγκριτα» Μέσα Μαζικής… Ενημέρωσης (;) της χώρας.

Λευτεριά στον Λιγδάδη, λοιπόν, μήπως και κάποιες συνειδήσεις ξυπνήσουν και σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το παραπέτασμα της απέραντης υποκρισίας. Με το να χώνει η παραπαίουσα, ασύνδετη και σαπισμένη Ελληνική κοινωνία βαθιά το κεφάλι της συνέχεια στην άμμο, δεν σημαίνει ότι η φωτιά που έχει ανάψει γύρω μας θα σβήσει!

Το μείζον ζήτημα της υπόθεσης Δημήτρη Λιγνάδη, αυτού του σκουπιδιού που δεν έχει δικαίωμα να αναπνέει, αυτού του διάσημου, «ευυπόληπτου» και καταξιωμένου θεατράνθρωπου που όλοι έσκυβαν να του φιλήσουν το… χέρι δεν είναι η παιδ…αριστεία, ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!

Μιλάω για μια ατέλειωτη κοινωνική υποκρισία που νομίζει ότι πίσω από το δάχτυλο ενός χεριού μπορούν να κρυφτούν όλες οι πομπές της. Ρωτάω λοιπόν:

*Γιατί είναι απεχθές το «Λευτεριά στον Λιγνάδη», αλλά είναι ως ένα σημείο αποδεκτό το «Λευτεριά στον Κουφοντίνα», του κατά συρροή ψυχανώμαλου δολοφόνου; Ενός αδίστακτου ανθρώπου που αφαιρούσε ανθρώπινες ζωές βάσει της ψευτοϊδεολογίας του, αλλά τώρα ζητά… Δικαιοσύνη. Ενός «κοινωνικού αγωνιστή» που έχει προστρέξει σχεδόν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ προς υπεράσπισή του.
*Γιατί είναι σιχαμένος ο Κούγιας τώρα, ο υπερασπιστής του Κορκονέα, αλλά ήταν κοινωνικό πρότυπο όταν ήταν συνήγορος της Οικογένειας Τοπαλούδη; Τότε ήταν καλός ο Αλέξης; Τώρα είναι εμετικός; Τίποτα από όλα αυτά, απλά είναι δικηγόρος ο άνθρωπος και παθιάζεται κάθε φορά με την υπόθεση που αναλαμβάνει.
*Γιατί κάποιοι επιλέγουν να μιλήσουν τώρα (ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ), οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ήξεραν εδώ και δεκαετίες (βλέπε Π. Αναστασοπούλου & Κ. Γρηγοριάδη), αλλά σιωπούσαν; Ειλικρινά πόσα παιδάκια έπρεπε ακόμα να βιάσει ο Λιγνάδης για να βγουν κάποιοι να καταγγείλουν; Ξέρουν το άρθρο του Ποινικού Κώδικα (232) για την παρασιώπηση εγκλήματος; Τι νομίζουν ότι κάνουν τώρα, λέγοντας ότι ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν;

Το ίδιο συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με το «γουρούνι της πολιτικής, τον καθηγητή Νομικής του ΑΠΘ» που όλοι φωτογραφίζουν ως τον Βαγγέλη Βενιζέλο όπως ο Φ. Κρανιδιώτης, αλλά κανείς δεν μιλάει με στοιχεία και ντοκουμέντα. Πάλι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο…
*Πότε θα σταματήσει αυτή η υποκρισία με το να πέφτουν συνέχεια τα κανάλια και οι έκπληκτοι δημοσιογραφίσκοι από τα σύννεφα, όταν ακούν για πιάτσες ανηλίκων, για trafficking, για παιδεραστία και κυκλώματα; Σοβαρά τώρα; Δεν ξέρετε τι γίνεται στην πλατεία Κουμουνδούρου, δεν ξέρετε πού πουλιούνται τα ναρκωτικά στην Ομόνοια, πού συχνάζουν οι κωλομπαράδες και πως τα παιδιά των παράνομων μεταναστών και δη τα ασυνόδευτα είναι βορά στα νύχια των ανώμαλων; Αγνοείτε ότι όταν στοιβάζαν ανθρώπινες ψυχές στην πλατεία Βικτωρίας οι ανώμαλοι όλης της Αθήνας πήγαιναν εκεί για εκτόνωση με 5 ευρώ; Σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ε…
Τέλος, μέσα στην απέραντη υποκρισία σας, γιατί δεν ομολογείτε πως η ενδεδειγμένη ποινή για τον Λιγδάδη και τους ομοίους του, αφού φυσικά καταδικαστούν αμετάκλητα με ντοκουμέντα, είναι η επαναφορά της θανατικής ποινής. Πώς μπορεί να σωφρονιστεί ένας άρρωστος άνθρωπος και μάλιστα μέσα στην φυλακή; Θα έπρεπε ο ίδιος να επιλέξει από νωρίς να ευνουχιστεί, πριν διαπράξει εγκλήματα. Τώρα είναι αργά… Αλλά κάτι τέτοια είναι «φασιστικά», ε; Φάτε λοιπόν παιδεραστία!
Τώρα δυστυχώς είναι πολύ αργά για δάκρυα πάνω από τις χαμένες ψυχές των παιδιών, την αθωότητα των οποίων στέρησε για πάντα ο Λιγνάδης. «Λευτεριά στον Λιγνάδη» λοιπόν, μήπως και αντικρύζοντας κατάματα την δυσωδία και την ασχήμια αυτής της κοινωνίας που βρωμά από το κεφάλι αποφασίσουν κάποιοι να την αλλάξουν ριζικά και συθέμελα!