Κοινωνία παιδοβιαστών

Ναι, για την ξεφτιλισμένη ελληνική κοινωνία μιλάω που στην παρούσα φάση κατατάσσεται πιο χαμηλά και από την πιο δυσώδης χαβούζα.

Δεν ευθύνεται μόνο ο υποκριτής παιδοβιαστής Ηλίας Μίχος με το κύκλωμα, οι 213 «πελάτες» που ανέμεναν στην ουρά για να βιάσουν ένα 12χρονο κορίτσι και ούτε μόνο η μάνα που… δεν κατάλαβε τίποτα.

ΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ!!!

Και δεν μιλάω για «κάποιο» μερίδιο ευθύνης, αλλά για ακέραια ευθύνη και ενοχή και εξηγούμαι: 

Πώς γίνεται σύσσωμη η κοινωνία να απαιτεί εδώ και χρόνια θανατική ποινή για μεγαλεμπόρους ναρκωτικών και παιδοβιαστές και αυτό να μην πραγματοποιείται;

Μήπως αυτοί που βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα δεν το επιτρέπουν, γιατί θα τους χαλάσει την διασκέδαση;

Πώς γίνεται να ανεχόμαστε την ακραία φτώχεια και ανέχεια που επιτρέπει στα αρρωστημένα μυαλά να ανακαλύπτουν «ευκαιρίες»;

Πώς συνεχίζουμε να ψηφίζουμε γραβατωμένα καθάρματα που κρύβουν πίσω από την βιτρίνα του καθωσπρεπισμού κάθε απαγορευμένη ανωμαλία, όπως πολύ εύγλωττα μας αποκάλυψε ο Κιούμπρικ στο «eyes wide shut»;

Πώς επιτρέπουμε να εμφανίζεται ως φυσιολογικό κάθε σεξουαλική διαταραχή και να καλλιεργείται διαρκώς η κουλτούρα της χυδαιότητας και της εκτροπής;

Πού πήγαν εντέλει η ηθική, οι αξίες και αυτό το πολυδιαφημισμένο φιλότιμο, όταν το μόνο που ενδιαφέρει αυτήν την άρρωστη υλιστική κοινωνία είναι πώς θα φάει, πώς θα βολευτεί, πώς θα εκμεταλλευτεί τον συνάνθρωπο και πώς θα ικανοποιήσει τις ορμές της πάνω στον αδύνατο;

Αυτή η ελεεινή ελληνοφανής κοινωνία παιδοβιαστών οφείλει να ξεχαρβαλωθεί συθέμελα και να ξαναχτιστεί πάνω στις βάσεις της Αρετής και των Ιδανικών. 

In Press we trust?

Ένας έπαινος και μια σκληρή κριτική για το συνέδριο του iMEdD. 

Πρόκειται για ένα σύγχρονο συνέδριο με την αρωγή της υψηλής τεχνολογίας, άρτια οργανωμένο, με πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις να διεξάγονται παράλληλα και κυρίως ανοιχτό σε όλους. 

Αναφορικά με το κεντρικό αφήγημα του συνεδρίου, το ζήτημα δηλαδή της εμπιστοσύνης στην εγχώρια, αλλά και παγκόσμια Δημοσιογραφία, η αμφισβήτησή μου είναι ξεκάθαρη.

Σήμερα παρακολούθησα το «Meet the Global Investigative Journalism Network». Όταν ο David Kaplan, Executive Director, του GIJN (Global Investigative Journalism Network) παραδέχεται πως ένας τέτοιος οργανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνο με Crowdfunding, αλλά υπάρχει χρηματοδότηση από μεγάλα Ιδρύματα των ΗΠΑ και της Ευρώπης, τι να αναλύσεις παραπάνω;

Η μαχητική, ερευνητική και αποκαλυπτική δημοσιογραφία είναι ένα επικίνδυνο σπορ, αλλά τι νόημα έχει αν δεν είναι ανεξάρτητη;

Επειδή μάλιστα δόθηκαν συγχαρητήρια σε ένα Ουκρανό δημοσιογράφο για την «καλή δουλειά που έκανε», αναρωτιέμαι άραγε αν θα έδιναν συγχαρητήρια και σε έναν αντίστοιχο Ρώσο, αν έβγαζε τα… άπλυτα του Ζελένσκυ στην φόρα;

Δεν υπάρχει, λοιπόν, ανεξάρτητη δημοσιογραφία, γιατί όλοι κάποιον εκπροσωπούν και δη τον χρηματοδότη τους. Πάντα παρακολουθούμε την μία πλευρά της Ιστορίας, όσο ανεξάρτητη κι αν αυτή ισχυρίζεται πως είναι. Η… άλλη πλευρά της Ιστορίας παραμένει πάντα στο σκοτάδι.

Όντως η Δημοσιογραφία είναι ζήτημα εμπιστοσύνης κι αν υπάρχουν πραγματικά ανεξάρτητοι συνάδελφοι που τολμούν και εναντιώνονται απέναντι σε Τραπεζικά και κυβερνητικά συμφέροντα από μένα έχουν την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό μου!