Category Archives: Ενημέρωση
Το τέρας της ενημέρωσης
Και οι πέτρες έχουν σηκωθεί σήμερα με τις εξωφρενικές δηλώσεις που έκανε στον αέρα του ΣΚΑΪ ο «Άγιος» Δωδώνης Χρυσόστομος περί βιασμού και δη τα εκτός λογικής:
«Δεν κάθεται και μια γυναίκα και να βιάζεται χωρίς να το θέλει. Μην τρελαθούμε τώρα. Ε, ε μη τρελαθούμε, δε μένει έγκυος με αυτό το θέμα πρέπει να έχει συμμετοχή, πρέπει να ενεργήσουν και οι δύο για γίνει σύλληψις. Εσείς αντιλαμβάνεστε ότι μια γυναίκα κάθεται και βιάζεται και μένει και έγκυος; Έχει συμμετοχή!».
Λογικό είναι λοιπόν να βρίσκονται τώρα όλοι στα… κάγκελα με αυτές τις απαράδεκτες δηλώσεις. Ποιος όμως έχει δώσει τηλεστασίδι στον εν λόγω κύριο εδώ και δεκαετίες για να τα λέει «χύμα και τσεκουράτα»; Όταν οι δηλώσεις του Μητροπολίτη Δωδώνης ταυτίζονται με την γραμμή των ΜΜΕ, τότε είναι απλά ένας Ιεράρχης με «κοφτερή» γλώσσα;
Όταν έλεγε πως πρέπει να κρεμαστούν (!!!) οι ανεμβολίαστοι παπάδες, ήταν καλός; Γιατί τότε τα ΜΜΕ δεν τον έψεξαν;
Το Μέσο, λοιπόν, είναι το Μήνυμα κι αν οι… ευαίσθητοι και «ανεξάρτητοι» τηλεοπτικοί δίαυλοι αναζητούν ένοχο για αυτήν την ντροπή, ας κοιτάξουν καλύτερα στον καθρέφτη.
Αυτοί έθρεψαν το τέρας της ενημέρωσης κι αυτό θα τους κατασπαράξει!!!
Πίσω από τις κουρτίνες του «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» (ΒΙΝΤΕΟ)
Ο κόσμος της τηλεόρασης μπορεί να είναι λαμπερός και να φαίνεται μαγικός, αλλά από πίσω του κρύβονται πολλές εργατοώρες από ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονται στα στούντιο με ένα σάντουιτς και πολύ άγχος! Η εμπειρία για έναν παίκτη τηλεπαιχνιδιών είναι διασκεδαστική (όχι πάντα, ενίοτε ψυχοφθόρα και κουραστική…), αλλά πρέπει να βλέπουμε και πίσω από τις κουρτίνες, όλους αυτούς τους ανθρώπους της παραγωγής, από τον υπεύθυνο casting και την μακιγιέζ μέχρι τον τηλεπαρουσιαστή και τον μοντέρ, που μοχθούν για ένα τηλεοπτικό αποτέλεσμα που όλοι εμείς απολαμβάνουμε αραχτοί από τον καναπέ μας. Η συμμετοχή μου στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία, όχι μόνο για το κέρδος, αλλά για όλο το ταξίδι.
Casting
Από το να δηλώσεις συμμετοχή στο «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» μέχρι τελικά να κάτσεις στην καρέκλα απέναντι στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, είναι μια «Οδύσσεια». Ο λόγος είναι απλός: Οι αιτήσεις είναι καθημερινά εκατοντάδες και όχι από τους γνωστούς τηλεπαιχνιδάδες και κλασικούς «παίκτες» που τους αρέσουν τα τηλεπαιχνίδια γνώσης και ρισκάρουν, αλλά -δυστυχώς για την παρούσα οικονομικοκοινωνική κατάσταση- από χιλιάδες βιοπαλαιστές που θέλουν να παίξουν στον «Εκατομμυριούχο» μόνο και μόνο για να πάρουν ένα 500άρικο, να πληρώσουν έναν λογαριασμό και να φύγουν… Δεν υπάρχει τζόγος δηλαδή, καθώς η πλειονότητα των παικτών είναι φοβισμένοι και πηγαίνουν για τα σίγουρα και τα λίγα. Ο βασικός λόγος που κατάφερα να παίξω, πριν ξεκινήσει η… πλημμυρίδα, είναι επειδή έκανα την αίτηση εγκαίρως, πριν ακόμη αρχίσει να προβάλλεται το τηλεπαιχνίδι στον ΑΝΤ1.
Για όσους λοιπόν τελικά επιλεγούν μέσα από τις εκατοντάδες αιτήσεις, θα τους περιμένουν οι υπεύθυνες του casting Μιράντα και Σταυρούλα. Σε πρώτη φάση θα απαντήσετε ένα τεστάκι 14 ερωτήσεων με multiple choice, ακριβώς στο ίδιο format με το τηλεπαιχνίδι. Κανείς φυσικά δεν απαντάει σωστά και στις 14 ερωτήσεις, αλλά από αυτό το γραπτό τεστ παίρνει η παραγωγή μια ιδέα για το επίπεδο γνώσεων κάθε παίχτη. Προφανώς δεν θέλουν παντελώς άσχετους παίχτες που θα χάσουν π.χ. στην 3η ή στην 4η ερώτηση, γιατί τότε θα πάει στράφι το γύρισμα. Το καλό επεισόδιο είναι αυτό που έχει παίχτες με γνώση, που μιλάνε στην κάμερα και δεν φοβούνται να ρισκάρουν.
Εκεί έρχεται το δεύτερο μέρος του Casting που είναι ένα ολιγόλεπτο βίντεο για να δει η παραγωγή κατά πόσο «γράφει» κάθε υποψήφιος παίκτης στην κάμερα και πόσο επικοινωνιακός είναι. Το εν λόγω τηλεπαιχνίδι δεν είναι «Πανελλήνιες» για να δίνει ο παίκτης ξερές απαντήσεις, δίχως να επικοινωνεί με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Θέλουν παίκτες επικοινωνιακούς, ευχάριστους και ομιλητικούς.
Εφόσον περάσετε το Casting και σας καλέσουν να παίξετε, αυτό δεν σημαίνει ότι η περιπέτεια μέχρι να κάτσετε στην καρέκλα του «Εκατομμυριούχου» έχει τελειώσει. Η παραγωγή καλεί 2 έως 3 γκρουπ παικτών για τα 4 γυρίσματα που πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη και Παρασκευή. Το να σας καλέσουν για γύρισμα, δεν σημαίνει ότι θα παίξετε σίγουρα. Σε άλλα γυρίσματα υπάρχει γρήγορη ροή, καθώς οι παίκτες χάνουν γρήγορα, ενώ υπάρχουν γυρίσματα που κάποιοι παίκτες προχωράνε μακριά ή χρονοτριβούν πολύ μέχρι να αποφασίσουν και τελικά τελειώνουν τα γυρίσματα με μερικούς παίκτες να γυρνούν από τα «Studio K» άπραγοι, καθώς δεν προλαβαίνουν να παίξουν! Τουλάχιστον, όμως, όταν τους καλούν για δεύτερη φορά μπαίνουν σε μια σχετική προτεραιότητα και τελικά καταφέρνουν να παίξουν.
Σημειώνω πως εγώ κατάφερα να παίξω την δεύτερη φορά που με κάλεσαν, καθώς την πρώτη φορά που πήγα με «βοήθεια τηλεφώνου» τον φίλο Θοδωρή, δεν πρόλαβα να παίξω. Ξαναπήγα μετά από 3 σχεδόν εβδομάδες με την βοήθεια της Αναστασίας, που ήταν τελικά και τυχερή.
Διαγωνιστικό μέρος
Οι ερωτήσεις ήταν σχετικά εύκολες ή τελικά εμένα μου φάνηκαν έτσι, γιατί τις ήξερα. Στην ερώτηση με την πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, αν δεν είχα βοήθεια, θα απαντούσα κατευθείαν την σωστή απάντηση (50 μέτρα), αλλά αν δεν είσαι σίγουρος, δεν ρισκάρεις να χάσεις και να φύγεις από την τρίτη ερώτηση.
Το πραγματικό παιχνίδι έγινε στην ερώτηση των 5000 ευρώ για την ευρεσιτεχνία του Όουεν Μακ Λάρεν. Ενώ στην αρχή δεν ήθελα να παίξω και να φύγω με τα 4000 ευρώ, τελικά με την ανάλυση της ερώτησης, βρήκα το θάρρος, καθώς θεώρησα πολύ πιθανό να έχω απαντήσει σωστά. Κι ευτυχώς μου βγήκε το ρίσκο!!!
Τώρα για την απαγόρευση οδήγησης στους παίκτες του Σούμο τι να πω; Η ερώτηση μου φάνηκε παντελώς ανόητη και τελικά έδωσα μιαν απάντηση με βάση την στατιστική, καθώς δεν είχε δοθεί μέχρι εκείνο το σημείο ως σωστή απάντηση το «Δ». Επιπλέον, έδωσα μια σχετικά «τρελή» απάντηση, γιατί κάτι τέτοιο περίμενα στην 11η ερώτηση. Αν μου είχε δοθεί αυτή η ερώτηση πολύ νωρίτερα, θα σκεφτόμουν πιο ορθολογικά και ίσως τελικά να απαντούσα το αυτονόητο που είναι αυτοκίνητο. Αλλά τελικά μέχρι εκεί ήταν η ικανότητα και η τύχη μου.
Η ερώτηση που κόπηκε στο μοντάζ!!!
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και στην ερώτηση για τα 500 ευρώ συνέβη κάτι πρωτόγνωρο, που φυσικά δεν παίχτηκε στην τηλεόραση, αλλά το βιώσαμε όλοι εμείς που είμαστε παρόντες στο -παγωμένο από τα air condition- πλατώ του «Studio K». Η ερώτηση ήταν η εξής: Από πού δεν βγάζει η μέλισσα μέλι; Α. Κάστανο Β. Θυμάρι Γ. Βαμβάκι Δ. Ρίγανη. Όπως εξήγησα στον Γρηγόρη πηγαίνω λαϊκή και αγοράζω μέλι από εκεί και ξέρω καλά για το μέλι από Κάστανο και Θυμάρι. Η Ρίγανη επίσης είναι συγγενές με το Θυμάρι, άρα το θεώρησα πολύ λογικό να υπάρχει μέλι από Ρίγανη και έτσι απάντησα το «Γ» πως δεν υπάρχει μέλι από βαμβάκι δηλαδή. Ο Αρναούτογλου «κλείδωσε» την απάντηση και όλοι περιμέναμε το αποτέλεσμα. Εκείνη την στιγμή αντιλαμβάνομαι μια ανησυχία στο πλατώ από τον Floor manager, η σωστή απάντηση δεν δίνεται και τελικά ακούγεται από το Control Room πως κόλλησε ο υπολογιστής!!! Καθήμενος, λοιπόν, σε… αναμμένα κάρβουνα μετά από 2 λεπτά ανακοινώνεται από το Control Room πως η ερώτηση αποσύρεται, καθώς ο βοηθός αρχισυντάκτη ανακάλυψε τελευταία στιγμή πως και οι 4 απαντήσεις είναι σωστές!!! Πρωτοφανές… Έτσι τελικά αποσύρθηκε η ερώτηση και μετά ήρθε η «Μπουγιαμπέσα», την οποία απάντησα πολύ εύκολα και προχώρησα παρακάτω.
Βοήθειες από χρυσάφι
Οι βοήθειες που πήρα ήταν καθοριστικές και όπως μου παραδέχτηκε και ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, έκανα την καλύτερη διαχείριση βοηθειών. Το «κοινό» το πήρα εκεί που δεν ήμουν σίγουρος και η απάντησή τους ήταν καθοριστική για να προχωρήσω. Αν ζητούσα την βοήθεια του κοινού στην «Silicon Valley» ή «στο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ» μπορεί και να απαντούσαν λάθος. Γενικά, δεν έχω και πολύ εμπιστοσύνη στην κοινή γνώμη…
Το 50-50 με ξελάσπωσε, γιατί μου έδιωξε έναν παντελώς λάθος συλλογισμό. Θυμόμουν την ταινία «The Internship» με τους Vince Vaughn και Owen Wilson που πήγαν στα κεντρικά της Google στο Mountain View στην Καλιφόρνια. Ούτε καν στο Λος Άντζελες… Δεν πήγαν στην Silicon Valley που είναι τελικά στο San Francisco. Ευτυχώς το 50-50 μου έδιωξε το Λος Άντζελες και κατάφερα να προχωρήσω. Είχα ως μοτίβο, όταν δεν ξέρω κάτι ή να ζητάω βοήθεια ή τελικά να σταματήσω και αυτό με δικαίωσε.
Για την «βοήθεια του τηλεφώνου» και την Αναστασία ό,τι και να γράψω είναι λίγο, καθώς η παρέμβασή της πραγματικά έγραψε ιστορία ως η ταχύτατη και σωστή βέβαια απάντηση που δόθηκε ποτέ. Πριν καν συμπληρωθούν 5 δευτερόλεπτα από την εκφώνηση (δίχως περιττές χαιρετούρες του τύπου «Γεια σου Αναστασία» κτλπ λες και δεν γνωριζόμαστε…) η Αναστασία έφερε… τρικυμία στο πλατώ και με οδήγησε με ασφάλεια στα 4.000 ευρώ. Στο μόνο που… βοήθησα εγώ, ήταν στο γεγονός το ότι την επέλεξα να μου δώσει βοήθεια σε κάτι που ήμουν σίγουρος πως το γνώριζε. Και τελικά δικαιώθηκα!
Επίλογος
Για να ολοκληρώσω, η εμπειρία μου από το παιχνίδι ήταν άκρως διασκεδαστική και αυτό δεν το λέω λόγω του κέρδους, αλλά από το παιχνίδι που ειλικρινά το απόλαυσα. Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι πράγματι ένας χαρισματικός τηλεπαρουσιαστής που σε κάνει να νιώθεις πολύ οικεία λες και παίζεις από τον καναπέ του σπιτιού σου. Πάει λοιπόν και αυτή η πρόκληση και ετοιμαζόμαστε για την επόμενη!!!
Και ποιος δεν θέλει να γίνει εκατομμυριούχος; (teaser)
Την Πέμπτη 16 και την Παρασκευή 17 Ιουνίου το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου θα προβάλλει δύο ξεχωριστά επεισόδια.
Και αυτό δεν το λέω, επειδή θα προβληθεί η συμμετοχή μου στο παιχνίδι, αλλά επειδή όπως θα διαπιστώσετε και ιδίοις όμμασι τα επεισόδια έχουν πολλές ατάκες, χιούμορ, σασπένς και ανατροπές.
Είναι με λίγα λόγια καλό τηλεοπτικό προϊόν που θα πρότεινα σε οποιονδήποτε να το παρακολουθήσει, ανεξάρτητα από την συμμετοχή μου σε αυτά.
Καλή τηλεθέαση λοιπόν και όταν προβληθούν και ανεβάσω το βίντεο της προβολής και τα αποκαλυπτικά σχόλιά μου για την εμπειρία μου από το δημοφιλές τηλεπαιχνίδι, θα περιλαμβάνω και αρκετά «ντε σου» που θα προκαλέσουν έκπληξη…
Η συνέχεια επί της μικρής οθόνης και στο zoubosteo.wordpress.com
Βιβλιοκριτική: «Ανεπαρκείς καθώς και ράθυμοι» του Θοδωρή Καρανικόλα
So far, so GOOD!!! Μπορεί να γίνει βιβλιοκριτική σε ένα βιβλίο που δεν έχεις τελειώσει; Αν πρόκειται για το «Ανεπαρκείς καθώς και ράθυμοι» του Θοδωρή Καρανικόλα, φυσικά και μπορεί να γίνει, ακόμα και αν έχεις διαβάσει λιγότερο από το μισό. Και αυτό δεν το λέμε, επειδή ξέρεις τι να περιμένεις (το σασπένς κατά την διάρκεια της πλοκής παραμένει αναλλοίωτο), αλλά επειδή… ξέρεις τι να περιμένεις από ένα βιβλίο που σε κρατά σε εγρήγορση από την πρώτη σελίδα.
Το κοινωνικό μυθιστόρημα του Θοδωρή Καρανικόλα είναι αντισυμβατικό, ανατρεπτικό, αναρχικό, ωμό, ρεαλιστικό και αυτοί είναι ήπιοι χαρακτηρισμοί. Από τις πρώτες σελίδες αυτού του urban διηγήματος ο αναγνώστης νιώθει να συνδέεται ψυχικά με τα μέλη της συμμορίας των «ανεπαρκών και ράθυμων», καθώς τα βιώματα και τα πάθη τους είναι σε όλους γνώριμα.
Είμαι σίγουρος πως η κατάληξη της ιστορίας τους θα είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα και εξιλεωτική όσο και η εξιστόρησή της. Καλή ανάγνωση σε όλους λοιπόν !!!
Ο μπερντές των εγχώριων media (Μήδεια)
Το άκρον άωτον της υποκρισίας.
Την στιγμή που ο κόσμος είναι συγκλονισμένος με τα εγκλήματα κατά αμάχων στην #Bucha, (τους δράστες, Ρώσους ή Ουκρανούς, ίσως τους ανακαλύψουμε στο μέλλον ανάλογα με το ποιον ευνοούν οι συνθήκες) οι εγχώριοι δημοσιογραφίσκοι άλλαξαν το όνομα της πόλης από Μπούτσα σε Μπούκα (!!!) για… ευνόητους λόγους.
Πόσο υποκρισία πια;;; Ενώ τις πρώτες δυο ημέρες έγραφαν όλοι οι ειδήμονες της δημοσιογραφίας για την σφαγή στην Μπούτσα, ξαφνικά άλλαξε η ονομασία της πόλης και στα ελληνικά έγινε… Μπούκα.
Αυτή είναι η «σοβαρή, έγκριτη και έγκυρη» εγχώρια δημοσιογραφία, ένα κανονικό θέατρο σκιών που αρκετοί αφελείς το παίρνουν στα σοβαρά. Αυτά είναι τα εγχώρια media (διαβάζεται και ως Μήδεια) που τα κανιβαλίζουν όλα!!! Ακόμα και αθώες ψυχές παιδιών για χάρη της τηλεθέασης. Ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια τους οι τελώνες και οι Φαρισαίοι και μετά ας κατακρίνουν την κάθε Πισπιρίγκου. Γιατί το ενδιαφέρον τους μόνο ανθρώπινο δεν είναι, αλλά μετριέται με τα μηχανάκια της AGB.
Λέτε να ακούσουμε και το… «Λευτεριά στον Λιγδάδη!»
Ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να προκαλέσει τους αναγνώστες να το διαβάσουν και φυσικά να μην προλάβουν να κρίνουν από τον παραπλανητικό τίτλο που λειτουργεί ως click bait και αποδεικνύει δυστυχώς περίτρανα πως η συντριπτική πλειοψηφία των περιηγητών του Διαδικτύου μένει στις επικεφαλίδες και τις εντυπώσεις. Κανείς ή για να είμαι ακριβοδίκαιος ελάχιστοι μπαίνουν στην ουσία μιας υπόθεσης και δεν την αντιμετωπίζουν επιφανειακά και πρόσκαιρα όπως κάνουν συστηματικά τα «έγκυρα» και «έγκριτα» Μέσα Μαζικής… Ενημέρωσης (;) της χώρας.
Λευτεριά στον Λιγδάδη, λοιπόν, μήπως και κάποιες συνειδήσεις ξυπνήσουν και σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το παραπέτασμα της απέραντης υποκρισίας. Με το να χώνει η παραπαίουσα, ασύνδετη και σαπισμένη Ελληνική κοινωνία βαθιά το κεφάλι της συνέχεια στην άμμο, δεν σημαίνει ότι η φωτιά που έχει ανάψει γύρω μας θα σβήσει!
Το μείζον ζήτημα της υπόθεσης Δημήτρη Λιγνάδη, αυτού του σκουπιδιού που δεν έχει δικαίωμα να αναπνέει, αυτού του διάσημου, «ευυπόληπτου» και καταξιωμένου θεατράνθρωπου που όλοι έσκυβαν να του φιλήσουν το… χέρι δεν είναι η παιδ…αριστεία, ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
Μιλάω για μια ατέλειωτη κοινωνική υποκρισία που νομίζει ότι πίσω από το δάχτυλο ενός χεριού μπορούν να κρυφτούν όλες οι πομπές της. Ρωτάω λοιπόν:
*Γιατί είναι απεχθές το «Λευτεριά στον Λιγνάδη», αλλά είναι ως ένα σημείο αποδεκτό το «Λευτεριά στον Κουφοντίνα», του κατά συρροή ψυχανώμαλου δολοφόνου; Ενός αδίστακτου ανθρώπου που αφαιρούσε ανθρώπινες ζωές βάσει της ψευτοϊδεολογίας του, αλλά τώρα ζητά… Δικαιοσύνη. Ενός «κοινωνικού αγωνιστή» που έχει προστρέξει σχεδόν όλος ο ΣΥΡΙΖΑ προς υπεράσπισή του.
*Γιατί είναι σιχαμένος ο Κούγιας τώρα, ο υπερασπιστής του Κορκονέα, αλλά ήταν κοινωνικό πρότυπο όταν ήταν συνήγορος της Οικογένειας Τοπαλούδη; Τότε ήταν καλός ο Αλέξης; Τώρα είναι εμετικός; Τίποτα από όλα αυτά, απλά είναι δικηγόρος ο άνθρωπος και παθιάζεται κάθε φορά με την υπόθεση που αναλαμβάνει.
*Γιατί κάποιοι επιλέγουν να μιλήσουν τώρα (ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ), οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ήξεραν εδώ και δεκαετίες (βλέπε Π. Αναστασοπούλου & Κ. Γρηγοριάδη), αλλά σιωπούσαν; Ειλικρινά πόσα παιδάκια έπρεπε ακόμα να βιάσει ο Λιγνάδης για να βγουν κάποιοι να καταγγείλουν; Ξέρουν το άρθρο του Ποινικού Κώδικα (232) για την παρασιώπηση εγκλήματος; Τι νομίζουν ότι κάνουν τώρα, λέγοντας ότι ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν;
Το ίδιο συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες με το «γουρούνι της πολιτικής, τον καθηγητή Νομικής του ΑΠΘ» που όλοι φωτογραφίζουν ως τον Βαγγέλη Βενιζέλο όπως ο Φ. Κρανιδιώτης, αλλά κανείς δεν μιλάει με στοιχεία και ντοκουμέντα. Πάλι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο…
*Πότε θα σταματήσει αυτή η υποκρισία με το να πέφτουν συνέχεια τα κανάλια και οι έκπληκτοι δημοσιογραφίσκοι από τα σύννεφα, όταν ακούν για πιάτσες ανηλίκων, για trafficking, για παιδεραστία και κυκλώματα; Σοβαρά τώρα; Δεν ξέρετε τι γίνεται στην πλατεία Κουμουνδούρου, δεν ξέρετε πού πουλιούνται τα ναρκωτικά στην Ομόνοια, πού συχνάζουν οι κωλομπαράδες και πως τα παιδιά των παράνομων μεταναστών και δη τα ασυνόδευτα είναι βορά στα νύχια των ανώμαλων; Αγνοείτε ότι όταν στοιβάζαν ανθρώπινες ψυχές στην πλατεία Βικτωρίας οι ανώμαλοι όλης της Αθήνας πήγαιναν εκεί για εκτόνωση με 5 ευρώ; Σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ε…
Τέλος, μέσα στην απέραντη υποκρισία σας, γιατί δεν ομολογείτε πως η ενδεδειγμένη ποινή για τον Λιγδάδη και τους ομοίους του, αφού φυσικά καταδικαστούν αμετάκλητα με ντοκουμέντα, είναι η επαναφορά της θανατικής ποινής. Πώς μπορεί να σωφρονιστεί ένας άρρωστος άνθρωπος και μάλιστα μέσα στην φυλακή; Θα έπρεπε ο ίδιος να επιλέξει από νωρίς να ευνουχιστεί, πριν διαπράξει εγκλήματα. Τώρα είναι αργά… Αλλά κάτι τέτοια είναι «φασιστικά», ε; Φάτε λοιπόν παιδεραστία!
Τώρα δυστυχώς είναι πολύ αργά για δάκρυα πάνω από τις χαμένες ψυχές των παιδιών, την αθωότητα των οποίων στέρησε για πάντα ο Λιγνάδης. «Λευτεριά στον Λιγνάδη» λοιπόν, μήπως και αντικρύζοντας κατάματα την δυσωδία και την ασχήμια αυτής της κοινωνίας που βρωμά από το κεφάλι αποφασίσουν κάποιοι να την αλλάξουν ριζικά και συθέμελα!
Arigato Smaragda!
Το νέο τηλεπαιχνίδι του Mega TV «1 εκατομμύριο γιεν» με την συμπαθέστατη Σμαράγδα Καρύδη είναι διασκεδαστικό για να το βλέπεις, αλλά αγωνιώδες, όταν συμμετέχεις.
Μπορεί να φαίνεται εύκολο με απλές ερωτήσεις και την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε 4 απαντήσεις, αλλά το χρονικό περιθώριο των 5 δευτερολέπτων το κάνει πραγματικά συναρπαστικό.
Το ξεκίνημα μου ήταν νωθρό και άδοξο, καθώς την πρώτη αγωνιστική ημέρα έχασα… από τα αποδυτήρια. Με αυτογκόλ στην πρώτη μόλις ερώτηση του παιχνιδιού και την πιο γρήγορη λάθος απάντηση δεν μπόρεσα να αποτινάξω το -16.000 γιεν ούτε με τις επόμενες 4 σωστές απαντήσεις. Το πάθημα όμως έγινε μάθημα…
Την επόμενη ημέρα ήμουν πιο προσεκτικός και με κάποιες σωστές και συνάμα γρήγορες απαντήσεις κατάφερα να μείνω ζωντανός μέχρι τον τρίτο γύρο. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό για την νίκη. Πέρα από την ικανότητα, την γνώση και την ψυχραιμία χρειάζεται και τύχη, η οποία τελικά μου χαμογέλασε την τρίτη αγωνιστική ημέρα.
Η τρίτη αγωνιστική ημέρα ήταν τελικά και η φαρμακερή, καθώς κατάφερα να φτάσω μέχρι τον τελικό και να νικήσω. Απέναντί μου είχα ένα ικανότατο αντίπαλο, τον Γρηγόρη, έναν γνήσιο winner τηλεπαιχνιδά.
Σημείωση: Οι τηλεπαιχνιδάδες είναι μια συγκεκριμένη «φυλή» παικτών (τους οποίους υπολογίζω γύρω στα 200 – 300 άτομα σε όλη την Αθήνα) που δεν συμμετέχουν σε ένα μόνο τηλεπαιχνίδι, αλλά είναι γυρολόγοι και παίζουν σε 1 με 2 τηλεπαιχνίδια κάθε χρόνο. Ο γνήσιος τηλεπαιχνιδάς δεν παίζει σε ένα μόνο παιχνίδι και ένας από αυτούς είμαι κι εγώ!
Απέναντι στον Γρηγόρη λοιπόν, έναν πολύ δυνατό αντίπαλο κατάφερα να διατηρήσω την νίκη με ψυχραιμία, τύχη και ολίγον τακτική, καθώς στις τελευταίες ερωτήσεις δεν ρίσκαρα να ήμουν ο πιο γρήγορος, αλλά να απαντήσω σωστά και να διατηρήσω το προβάδισμα. Και τελικά τα κατάφερα! Τι αποκόμισα λοιπόν από το «1 εκατομμύριο γιεν» πέρα από το χαμόγελο της Σμαράγδας και μια διασκεδαστική ανταγωνιστική εμπειρία; 342.000 γιεν!
Arigato Smaragda…
Ήρθες να μας τα πάρεις ρε ψαρά; (ΒΙΝΤΕΟ)
Πριν συνεχίσω, να σημειώσω ότι εκείνη την ημέρα η Θεά Τύχη μου δώρισε απλόχερα την εύνοια της και όσο καλός και ικανός και αν είσαι, χωρίς τύχη δεν πας πουθενά.
Αναμένοντας να μπούμε στο στούντιο για να παίξουμε και παρακολουθώντας τους προηγούμενους παίκτες, είδαμε ότι το τζάκποτ είχε φτάσει τα 6000 χιλιάρικα. Ο προηγούμενος παίκτης έχασε στον τελικό και επομένως η μπάνκα εκτινάχτηκε στα 7189 ευρώ!
Τότε ξύπνησε ο «Αντρέας» μέσα μου, ο μυθικός ήρωας από την μικρού μήκους ταινία του Οικονομίδη «ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ«.
Η επιθυμία μου να τινάξω την μπάνκα ήταν πια ακόρεστη και αυτό μου έδωσε την ώθηση να παίξω το παιχνίδι με το μαχαίρι στα δόντια. Μην σας ξεγελάει το χαλαρό μου ύφος. Το αγωνιστικό στρες και οι καρδιακοί παλμοί χτύπησαν κόκκινο και αυτό ήταν το κατάλληλο ντοπάρισμα για να φτάσω μέχρι τέλους.
Στην τελευταία ερώτηση η συγκέντρωσή μου ήταν μνημειώδης, η Rihanna day στα Barbados γιορτάζεται στις 22 Φεβρουαρίου, τα πρώτα 7189 € μπήκαν τσέπη και η ιστορία είχε πια γραφτεί! ΘΡΙΑΜΒΟΣ με το καλημέρα.
Στο δεύτερο παιχνίδι η τακτική νίκησε την ορμή και τον ενθουσιασμό και επέλεξα να βάλω τις μηχανές στο ρελαντί. Στην τελευταία ερώτηση του βασικού παιχνιδιού δεν έπαιξα (προκλητικά…) για να κρατήσω δυνάμεις για το τέλος.
Ένα γεγονός που ίσως ανάγκασε τους παραγωγούς του τηλεπαιχνιδιού να αλλάξουν τους κανόνες την επόμενη μέρα και να εισάγουν την «χρυσή ερώτηση», ώστε να εξαναγκάσουν τον προπορευόμενο να παίζει μέχρι τέλους. Στην ερώτηση του τελικού χάθηκα και επέλεξα για δεύτερη συνεχόμενη φορά να κάνω «break». Την επόμενη μέρα θα επέστρεφα δριμύτερος…
Την τρίτη ημέρα η αυτοπεποίθηση μου (πράγμα απαραίτητο στον ανταγωνισμό) ξεχείλιζε και όσο και να βρέθηκα ξανά πίσω, βρήκα τον τρόπο να επανακάμψω και να φτάσω πάλι μέχρι τον τελικό. Οι πολλές πληροφορίες, με τις οποίες με βομβάρδισε ο Κουρής, δεν στάθηκαν ικανές να με μπερδέψουν και για μια ακόμη φορά άδειασα την μπάνκα. Η τριλογία του κέρδους ολοκληρώθηκε.
Τελικά δεν κατάφερα να ξεπεράσω τα 10.000 ευρώ, αλλά ας μην είμαστε αχάριστοι τα 9689 ευρώ είναι πολλά λεφτά (χωρίς να υπολογίζουμε την μείωση του φόρου…). Στο τέταρτο παιχνίδι ήμουν κουρασμένος, βιαστικός, υπερφίαλος, απρόσεχτος και τελικά άτυχος. Λίγο πριν το τέλος κατάφερα να ανέβω στην δεύτερη θέση και αν ήμουν λίγο πιο προσεκτικός στην εκφώνηση, θα κατάφερνα να φτάσω τουλάχιστον στην «χρυσή ερώτηση».
Με έφαγε τελικά η υπερβολική σιγουριά και το κρίμα ήταν ότι γνώριζα τις απαντήσεις και στην «χρυσή ερώτηση» και στον τελικό, αλλά αυτό πια δεν μπορώ να το αποδείξω. Έχασα, έφυγα και το τέλος ήταν άδοξο…
Η εμπειρία όμως ήταν ανεπανάληπτη, η συγκυρία μοναδική και δίνω υπόσχεση ότι την επόμενη φορά θα πάω μέχρι τέλους. Μέχρι να στολίσουν την ρουλέτα με πλερέζα!
Η δεκαετία της Μαρμότας
Όσοι έχουν δει την ιστορική ταινία «Groundhog Day» με τον μοναδικό Bill Murray έχουν ήδη καταλάβει την πορεία της σκέψης μου.
Στην γνωστή ταινία «η μέρα της Μαρμότας» ο πρωταγωνιστής είχε εμπλακεί σε μια χωροχρονική λούπα και ήταν αναγκασμένος να ξαναζεί βασανιστικά την ίδια μέρα στο διηνεκές όσο και να προσπαθούσε και όσες φορές και αν σκοτωνόταν ή αυτοκτονούσε.
Αυτό που ζούμε από τις αρχές της νέας δεκαετίας μέχρι τώρα φαίνεται να είναι μια επανάληψη της μαύρης δεκαετίας των Μνημονίων (2010-2020) που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι πέρασε ανεπιστρεπτί.
Η πανδημία του κορωνοϊού και κυρίως οι οικονομικές της επιπτώσεις θα είναι το νέο σκληρό Μνημόνιο για την Ελλάδα.
Ο Covid-19 όσο ξαφνικά μπήκε στην ζωή μας, άλλο τόσο ξαφνικά θα εξαφανιστεί και περί τα μέσα Μαΐου θα είναι ήδη για την χώρα μια ανάμνηση.
Οι οικονομικές συνέπειες όμως του SARS-Cov2 δεν θα περάσουν εύκολα και θα μας στιγματίσουν μέχρι το τέλος της δεκαετίας.
Όπως και την προηγούμενη δεκαετία τα παραδοσιακά κόμματα θα δοκιμαστούν, θα γίνουν μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις, τα άκρα και οι αιρετικές απόψεις θα ενδυναμωθούν και η οικονομική κρίση τελικά θα φέρει την Ελλάδα 10 χρόνια πίσω, στην δεκαετία των Μνημονίων.
Πάμε πάλι δανειακή σύμβαση και συμπαρομαρτούντα all over again!
Zoo Boss News 