Πες τα χρυσόστομε!

Πες τα Βασίλη να αγιάσει το στόμα σου! Όταν εγώ, ο δημοσιογραφίσκος μιλάω για την ανάγκη ο κόσμος να απαντήσει με βία στην βία της εξουσίας, και για τον Σωκράτη Γκιόλια που τον έφαγαν τα μεγαλασυμφέροντα υπό την βιτρίνα των ψευτοτρομοκρατών, είμαι ανόητος. Όταν τα ίδια πράγματα τα λέει, όμως, ο Χάρυ Κλυν και η Σεμίνα Διγένη, τότε έχουν υπόσταση. Ας τα πουν αυτοί τότε, να αγιάσει το στόμα τους. Έλα Βασίλη!

Είμαστε Έλληνες ρε; Πείτε μου τι στο διάολο είμαστε και ανεχόμαστε αυτόν τον αρχιηλίθιο!

Γιώργος Α. Παπανδρέου: «H ανάγκη σοβαρής περιφερειακής και παγκόσμιας διακυβέρνησης γίνεται αίτημα της εποχής»
Είμαστε Έλληνες ρε; Πείτε μου τι στο διάολο είμαστε και ανεχόμαστε αυτόν τον αρχιηλίθιο, αυτό το πολιτικό ξέρασμα, αυτό το σκατό, να μας πουλάει ως φτηνιάρικο εμπόρευμα δεκάρας στους πάγκους των τοκογλύφων, να μας υβρίζει, να μας εκβιάζει, να μας απειλεί, να μας ξευτελίζει, να μας προκαλεί…
Έχουμε μέσα μας αίμα; Μας έχει απομείνει στάλα φιλότιμου, ευθιξίας και παλικαριάς;
Αφού είμαστε ανάξιοι πραγματικής επανάστασης, ανίκανοι να εξεγερθούμε
και να στείλουμε στο διάολο το προδοτικό σινάφι του αρχισυνωμότη
πράκτορα της παγκοσμιοποίησης, προτιμότερη είναι η ομαδική αυτοκτονία
από τον καθημερινό θάνατο και εξευτελισμό…
Ναι ρε… Απομεινάρια Ελλήνων είμαστε, θρασύδειλα ανθρωπάκια της ξευτίλας και της καρπαζιάς έτοιμοι να συμβιβαστούμε έναντι πινακίου φακής με τον βιαστή μας! Διεφθαρμένα ανθρωπάκια που φτάσαμε στην εσχατιά της ανυποληψίας, γιατί ενώ τα μάτια μας πιστεύουν μόνο αυτά που βλέπουν, τα αυτιά μας ακούνε μόνο αυτά που τους υπόσχονται…
Αυτό το γελοίο πλαδαρό ιδεολογικό μίασμα, αυτή η μάστιγα που λέγεται Γ.Α. Παπανδρέου είχε το σθένος, με τις πλάτες των ξένων βέβαια, να εφαρμόσει στην ψύχρα πολιτικές και πρακτικές που δε θα αποτολμούσε να εφαρμόσει άλλος πολιτικός. Αυτό το σίχαμα ξεδιάντροπα πλέον τάσσεται αναφανδόν υπέρ της
παγκοσμιοποίησης και έχει το θράσος δημόσια και με κάθε ευκαιρία να το διαδηλώνει!

Αυτό το άδειο τσουβάλι έχει την ψυχή να μας προγκίζει κι εμείς, κότες
λειράτες, αναλωνόμαστε σε απεργίες εκτονωτικού χαρακτήρα, πορείες του
κώλου, γιαουρτοεκτονώσεις, συζητήσεις «στα λόγια να βρισκόμαστε» και
εξατμισμένες πλατειοσυνάξεις αγανακτισμένων στα λόγια… και σφάξε μας
Πασά μου να αγιάσουμε!
Πάρτε τις πέτρες ρε, αρπάξτε στειλιάρια, τούβλα, αγκωνάρια και
οτιδήποτε άλλο βρεθεί μπροστά σας και πλακώστε τους…
Η βία θέλει βία και το αίμα – αίμα ρεεε…
Και η άγρια βιασμένη από τους ιθαγενείς κλέφτες πολιτικούς και τους
διεθνείς τοκογλύφους…. Η αποτρόπαια σφαγμένη από τη «σοσιαλιστική»
μάχαιρα του αρχιμειοδότη, Πατρίδα…

ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ…. ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΑΤΑΙΑ ΧΕΡΙ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ…
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλλίδης  (Χάρυ Κλυν)

Κάποιοι κάνουν την αρχή.. .ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!!

Οι «Δίδυμοι Πύργοι» της Ευρώπης

Το μείζον ζήτημα σε όλα τα παγκόσμια γεγονότα της ιστορίας δεν είναι ποιος βλάπτεται ή επηρεάζεται άμεσα, αλλά ποιος ωφελείται μακροπρόθεσμα. Όλα τα ιστορικά συμβάντα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας, μπορεί να φαίνονταν πρόσκαιρα πως πλήγωναν τον παράγοντα Χ, αλλά οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες του συμβάντος γυρνούσαν τελικά προς όφελος του.

Παράδειγμα α) Ολοκαύτωμα Εβραίων. Χρειάστηκαν 2000 χρόνια για να επαναπατριστεί ο «περιούσιος» λαός και αντί οι τσιγγάνοι του κόσμου να βρεθούν στην… Μαδαγασκάρη, με την διεθνή κοινή γνώμη στο πλάι τους, τις ΗΠΑ, και με την προπαγάνδα της γενοκτονίας επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ κι ακόμα καταδυναστεύουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο τους Παλαιστίνιους. Κι οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι έχουν πληρώσει με γενοκτονία τους αιμοσταγείς γείτονές τους, αλλά δεν βλέπω κανά ΟΗΕ να μας δίνει την Πόλη. Το Ολοκαύτωμα παραμένει ακόμα και σήμερα η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλες τις αμαρτίες των Ισραηλιτών κι αν τολμήσει κάποιος να πει: «Ρε παιδιά, αυτοί σφάζουν τους Παλαιστίνιους», γίνεται αυτόματα αντισημίτης, ναζιστής και απόβρασμα της κοινωνίας.

Παράδειγμα β) WTC. Τα ΜΜΕ των ΗΠΑ λεπτά μετά την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων στο Μανχάταν έβγαζαν τίτλο: America’s new war! Η Αλ Κάιντα δαιμονοποιήθηκε εν μία νυκτί και οι ΗΠΑ βρήκαν πάτημα να εκστρατεύσουν στο Αφγανιστάν κι εκεί να ελέγξουν πετρέλαια και ναρκωτικά. Ακόμα προσπαθούν να μας πείσουν ότι 4 φανατικοί Μουσουλμάνοι έριξαν τα δυο κτίρια (κι ένα άλλο γειτονικό) λόγω της σύγκρουσης πάνω σε αυτά δυο αεροπλάνων, την στιγμή που ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ, ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΡΟΦΟΙ ΕΚΤΙΝΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ, ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ! Για τυφλούς μας περνάνε, για ηλίθιους… Τι μας ψεκάζουν; Πως μερικοί πιστεύουν το ψέμα της κυβέρνησης, την στιγμή που βλέπουν μπροστά στα μάτια τους μια ελεγχόμενη έκρηξη; Όσο μεγαλύτερο κι απίθανο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται από τις μεγάλες μάζες. Και φτάνουμε στον Αντρίκο τον Νορβηγό…

Παράδειγμα γ) Andrew Breivik. Ένας «ιππότης» του Χριστιανισμού που υποστηρίζει τον Σιωνισμό, τον Μασονισμό, τον Καρατζαφέρη μέχρι και την Χρυσή Αυγή, από την Ισλαμοφοβία και το μίσος απέναντι στην πολυπολιτισμικότητα ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ανατίναξε τα γραφεία του Πρωθυπουργού και σκότωσε καμιά 90 νεολαίους σε μια κομματική κατασκήνωση. Το πιστεύετε; Αν ναι, αλλάξτε πλευρό και σταματήστε να διαβάζετε!

1^ον) Προφανώς υπήρχαν κι άλλοι δράστες που ο Χάρβι Λι Όσβαλντ της Νορβηγίας αγνοούσε. Απλά, ο Andrew Breivik δεν θα πει ποτέ την δικιά του άποψη, αν ζήσει μέχρι την δίκη του και δεν τον καθαρίσει κάποιος «εξοργισμένος». Εξάλλου, οι νεκροί (τα θύματα) δεν μιλούν και δεν θα ομολογήσουν ποτέ ποιος άλλος ήταν στην επιχείρηση «προπαγάνδα εναντίον των… ακραίων».

2^ον) Τι σόι Ιππότης ήταν αυτός που ξεκίνησε πόλεμο απέναντι σε νεολαίους που φορούσαν σαγιονάρες; Ποιος χριστιανός σκοτώνει ανυπεράσπιστους ανθρώπους με οποιοδήποτε πρόσχημα; Ο άνθρωπος είναι μισότρελος και έπαιζε play station! Η Ισλαμική απειλή στην Ευρώπη είναι μια πραγματικότητα και η πολυπολιτισμικότητα είναι όντως ένα ψέμα του μαρξισμού, αλλά η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι η δολοφονία 77 νεαρών. Και φτάνουμε στο 3^ον και σημαντικότερον: Την στιγμή που οι άνθρωποι έχουν βγει από το καβούκι και βλέπουν με ένα άλλο μάτι πιο επαναστατικό και ακραίο την σύγχρονη πραγματικότητα (Η φτώχεια κι η εγκληματικότητα ξύπνησε πολλούς, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ), την ώρα που οι εθνικιστικές ιδέες ακούγονται πια ως η μοναδική λύση και αντίδραση απέναντι στον παγκόσμιο δυνάστη, έρχεται κάποιος μισότρελος Αντρέας εκ Νορβηγίας, φοράει τον μανδύα του εθνικιστή και δαιμονοποιεί όλες τις φωνές για έθνη – κράτη, εθνική οικονομία, φρένο στην λαθρομετανάστευση και σεβασμό θρησκειών και πολιτισμών στον φυσικό τους χώρο. Έτσι, ο Big Brother με το «πάτημα» πάνω στα πτώματα των 77 νεκρών Νορβηγών θα σε χαρακτηρίσει ναζιστή που αγαπάς την πατρίδα σου, τρομοκρατή που βρίζεις τα λαμόγια τους πολιτικούς και μισαλλόδοξο που τρως την ημέρα, αφού έχουμε ραμαζάνι! Με λίγα λόγια επικίνδυνο για τα… σίδερα! Αλλά αυτά για το ραμαζάνι και τον Εμίρη των Αθηνών, θα τα πούμε σε μια μελλοντική ανάρτηση. Σπάστε τις εγκεφαλικές χειροπέδες!

Ελλάς στο σφυρί…

Κανένας Έλληνας έχει μείνει σε αυτήν την χώρα, όχι απλά ελληνόφωνος, αλλά Έλληνας; Στην Βο(υ)λή πάντως οι Έλληνες είναι σπάνιο είδος και οι υπόλοιποι είναι για άγριο κυνήγι. Μήπως και σηκωθούν και φύγουν, δηλαδή, και μας απαλλάξουν από την σωτηρία που μας επιβάλλουν.

Ακούστε το Έλληνες τι δήλωσε ο Έλληνας πορδηπουργός κατά την ομιλία του στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή αλλιώς τα λοβοτομημένα πράσινα στρατιωτάκια. Ακούστε τι δήλωσε για να «την πει» στον συμφοιτητή του Antony the Samar: «όσα πετύχαμε είναι η απάντηση σε όσους υπόσχονται γενικώς και αορίστως διαπραγματεύσεις. Πετύχαμε περισσότερα από όσα μας κατηγορούν ότι δεν διαπραγματευόμαστε. Γιατί εμείς διαπραγματευόμαστε κάθε μέρα».

Ρεεεεεεεε, πάτε καλά; Παλιά οι πολιτικοί ηγέτες έλεγαν ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ, καθώς η Ελλάδα και τα συμφέροντα των Ελλήνων είναι αδιαπραγμάτευτα! Σταματήστε να ξεπουλάτε, γιατί όταν έρθει η ώρα να λογοδοτήσετε, δεν θα έχετε τίποτα ως αντίτιμο για να σώσετε το σαρκίο σας…. Να ξέρεις George πως για σένα όλα έχουν την τιμή τους, αλλά για εμάς η πατρίδα δεν διαπραγματεύεται!

Coming soon…

Πολύ σύντομα θα αναλύσω διεξοδικά το συμβάν στην Νορβηγία με την μαζική δολοφονία του Andrew Breivik. Πολλά περισσότερα κρύβονται από πίσω. Σταματήστε να τρώτε κουτόχορτο. Βιώνουμε τους «Δίδυμους Πύργους» της Ευρώπης…

2051… επιτέλους ξεχρεώσαμε!

Γεια σου ρε George! Τα κατάφερες πάλι ρε άρχοντα! Δεν είναι και λίγα 40 χρόνια χρέος. Ο πατέρας σου υποθήκευσε τα παιδιά μας κι εσύ τα εγγόνια μας. Μόνο με την ΠΑΣΟΚάρα αυτά…

Η λογική να μην έχουμε καθόλου χρέος σου έχει περάσει από το μυαλό; Ή νομίζεις ότι μια οικονομία πρέπει πάντα να είναι χρεωμένη και να σκύβει συνεχώς στους δανειστές της; Μάλλον το δεύτερο…

Καημένη Ψωροκώσταινα! Ζητιάνα μια ζώη… Να χαίρεσαι τους πολιτικούς τ(ρ)αγούς σου! Αχ, Ελλάδα με το χρέος σου, το μόνο που δεν ήθελες ήταν ένα ακόμη παιδί…

Ευτυχώς το ΠΑΣΟΚ μασ σόνοι!

Δόξα τους Παπανδρέου! Ευτυχώς υπάρχει το ΠΑΣΟΚ και κάθε φορά σώνει την Ελλάδα μας. Πάλι καλά! Το έκανε το θαύμα του πάλι ο ευρωζήτουλας. ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ! Ευτυχώς, γιατί αν μας το διαγράφαν ή δεν το πληρώναμε, θα πάθαινα κάτι. Πάλι καλά που το σιγουρέψαμε πως θα αποπληρώνουν και τα εγγόνια μας. 40 χρόνια χρέος – μνημόνιο, έχω πληρώσει… Να ΄ναι καλά, την «κλειδώσαμε» την σκλαβιά του έθνους.

Διασφαλίσαμε επίσης την ρευστότητα των τραπεζών (γιατί υπήρχε περίπτωση να κλείναν οι τράπεζες ή να χρεοκοπούσαν, κορόιδα;) και μας κόψαν και μια αφέλεια από την μαλούρα του χρέους, το 12% του ΑΕΠ. Καλό ακούγεται το 12% του ΑΕΠ, αλλά στην ουσία είναι μια τρίχα από τα α%#@! του συνολικού χρέους. Βάλαμε πάτο στο βαρέλι, μόνο που είμαστε κάτω από τον πάτο, Βαγγέλη!

Και τέλος το κλου της βραδιάς. Αλήθεια, τι σας ψεκάζουνε; Κοιμάστε όρθιοι; Η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη είχε πει τότε στον Παπούλια, όταν ανέλαβε – τώρα φόρεσε και κιππά- ότι το έθνος θα συυρικνωθεί, θα χάσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Από τότε που με θυμάμαι κάποιοι «τρελοί» μιλούν για λέσχη Μπίλντεσμπεργκ, Μασωνία, Παγκόσμιο Διευθυντήριο, Κέντρα εξουσίας και στο βάθος… Αντίχριστος. Όσο μακριά κι αν είναι ακόμη το τελικό στάδιο, δεν βλέπετε που βρισκόμαστε; Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι εδώ και η Παγκόσμια Διακυβέρνηση εξουσιάζει. Ξύπνα τιμημένε ραγιά, ξύπνα και κάνε την επανάστασή σου!

Συμπατριώτες, στηρίξτε τους!

Χωρίς πολλά λόγια! Έκλεισαν τα Applebee’s και οι εργαζόμενοι απολύθηκαν. Όμως η εταιρεία δεν έχει σκοπό να πληρώσουν αποζημιώσεις, δεδουλευμένα κλπ… Ένα απ’ τα καταστήματα, αυτό που είναι στην παραλία της Θεσσαλονίκης θα συνεχίσει να λειτουργεί μιας και το ανέλαβαν οι εργαζόμενοι. Δείτε τι γράφουν στο  blog τους: Στις 15/7 πριν ξεκινήσει η πρωινή βάρδια μας ενημέρωσαν τηλεφωνικά πως η εταιρεία έκλεισε! Στην επιθεώρηση η εργοδοσία δήλωσε πως δεν πρόκειται να πληρώσει τίποτα από δεδουλευμένα, αποζημιώσεις κτλ. Δηλαδή μετά από χρόνια ξεζούμισμα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μας πετάνε απλήρωτους στο δρόμο, αφού μάζεψαν από τον ιδρώτα μας αρκετά εκατομμύρια στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Στο δρόμο των συναδέλφων σε Banquet, Πονηρά Μεζεδάκια, Καφεναί κ.α, (…) καταλάβαμε το χώρο εργασίας μας, για να μην πάρει τίποτα ο εργοδότης μέχρι να πληρωθούμε. Αποφασίσαμε να αυτοδιαχειριστούμε οι εργαζόμενοι το μαγαζί, ώστε να μπορέσουμε οικονομικά να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας.

Από Δευτέρα 18/7 σερβίρουμε το πρωί καφέδες-ροφήματα και βράδυ μετά τις 8μμ θα λειτουργεί κουζίνα. Όλα σε οικονομικές τιμές, για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων.Καλούμε όλους εσάς να στηρίξετε έμπρακτα την προσπάθειά μας. Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων και της νεολαίας στο δίκαιο αγώνα μας. Να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας. Να καταβληθούν οι μισθοί μας άμεσα.

Οι εργαζόμενοι της Εταιρείας «Applebee’s» στη Θεσσαλονίκη, Λεωφόρος Νίκης (45)

Ο «σούπερ κοριός» της ΕΥΠ γιατί δεν πιάνει συνομιλίες «τρομοκρατών»;

Σε τούτη ‘δω τη χώρα που έχουμε την ευτυχία να ζούμε δεν χρεοκόπησε μόνο η οικονομία της. Χρεοκόπησαν και οι θεσμοί και οι αξίες και οι άνθρωποι! Στυγερές δολοφονίες σημαντικών ανθρώπων της δημόσιας ζωής παραμένουν ανεξιχνίαστες για χρόνια ολόκληρα.Σαν κάποιοι να μη θέλουν να βρεθεί η άκρη.Κοντεύουν 30 χρόνια από τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη το Μάρτη του 1983!

Ενα χρόνο πριν δολοφονήθηκε στην είσοδο του σπιτιού του ένας άνθρωπος,ένας οικογενειάρχης,ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος που ‘χε την ατυχία να ξεχωρίζει από τους άλλους.
Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία κάποια πληρωμένα κτήνη ενδεδυμένα την πολυφορεμένη προβιά της τρομοκρατίας σκότωσαν το Σωκράτη Γκιόλια για να του κλείσουν το στόμα.

Βλέπετε ο άτυχος ρεπόρτερ δεν ήταν του χεριού τους,είχε ήδη συγκρουστεί με το μέντορά του,που τον  έβαλε στο δημοσιογραφικό χώρο κι είχε τραβήξει το δικό του δρόμο.Ενα δρόμο που τον απογείωσε με την δημιουργία και την επιτυχία του blog Troktiko,όπου γράφονταν τα πάντα για τους πάντες και το οποίο έφτασε να έχει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο.Το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο ταρακουνήθηκε και θορυβήθηκε ακόμα περισσότερο όταν άρχισε να γίνεται γνωστή η πρόθεσή του να βγάλει εφημερίδα στο ίδιο ύφος και την αποκαλυπτική γραμμή του Troktiko.

Τότε ο από μηχανής Θεός της τρομοκρατίας έδωσε τη λύση,όπως και στις αρχαίες τραγωδίες.
Τα ξημερώματα της 19ης Ιουλίου 2010 η είδηση της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια έκανε το γύρο του κόσμου.Σχεδόν την ίδια ώρα σιώπησε και το αποκαλυπτικότερο blog της χώρας.Κάποιοι πρέπει να ξαναβρήκαν τον ύπνο τους!Τα πληκτρολόγια πήραν φωτιά,γράφτηκαν χιλιάδες κείμενα για τον άνθρωπο που χάθηκε,για τη δουλειά του,το ήθος του,τη μαχητικότητα του,τους φίλους του και τους εχθρούς του.Κείμενα για την ελευθεροτυπία,κείμενα συμπαράστασης,κείμενα αγανάκτησης. Και γράφονταν για δυο-τρεις μήνες ακόμα,όσο το θέμα πούλαγε,με αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω στην προκήρυξη των «τρομοκρατών»-δολοφόνων που το κεντρικό της μήνυμα ήταν:»είδατε τι έπαθε ο Γκιόλιας που ήταν και γνωστός, σκεφτείτε τι θα πάθετε οι υπόλοιποι»!

Μετά σιωπή. Οι δολοφόνοι ασύλληπτοι,κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μονάχα η οικογένειά του τραβάει το Γολγοθά της και ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος.Από καιρού εις καιρόν κάποιοι φρόντιζαν να διαρρέουν πληροφορίες των ερευνών που υποτίθεται διεξάγονται ακόμα για να βρεθούν οι ένοχοι.

Ποιος όμως να νοιαστεί; Ο τότε υπουργός Προ-Πο δεν έψαξε να βρει ποιοι σκότωσαν τον υπασπιστή του και φίλο του θα έψαχνε για τους δολοφόνους ενός ενοχλητικού δημοσιογράφου;Ο διάδοχός του είχε ν’ ασχοληθεί με τα ΜΑΤ και το πως θα τσακίσουν τον κόσμο στην Κερατέα και στο Σύνταγμα. Ενδεχομένως όλοι τους να περιμένουν ξανά να πιάσουν το τζόκερ,όπως τότε με την «τυχαία» έκρηξη της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού. Ποιος ξέρει,τώρα που ήρθε και η Χίλαρι όλα μπορούν να συμβούν.Ισως πάλι κάποια περίεργη ομερτά να δεσμεύει τους πάντες.

Μια ερώτηση μόνο:η συχνότητα του «σούπερ κοριού» της ΕΥΠ που ‘χει καταγράψει τη μισή Ελλάδα,από παράγοντες ποδοσφαίρου μέχρι συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος,δεν πιάνει συνομιλίες «τρομοκρατών»;

Για μας τους bloggers ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν και θα είναι σύμβολο ελευθερίας,αλήθειας κι ανθρωπιάς!Θα τον θυμόμαστε πάντα.

πηγή: http://zeidoron.blogspot.com/2011/07/blog-post_6385.html

Συγκλονίζει ο Μανώλης Κυπραίος

συνέντευξη στον Στέλιο Μπαμιατζή – News247

– Δεν είναι και το πλέον εύκολο αλλά θα ήθελα να επεναφέρετε στη μνήμη σας όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα. Εσείς έχετε κατέβει στην πορεία για να καλύψετε τη διαμαρτυρία και ότι συμβεί για το μέσο σας ή ως διαμαρτυρόμενος πολίτης;

Φυσικά ήμουν εκεί ως δημοσιογράφος. Έκανα την δουλειά μου. Άσχετα αν η ψυχή μου ήταν μαζί με τους διαδηλωτές. Παρακολουθούσα την κατάσταση στο Σύνταγμα πολύ πριν ξεκινήσουν τα επεισόδια. Ο κόσμος ήταν θυμωμένος αλλά όχι επιθετικός. Το μόνο που έκαναν ήταν να φωνάζουν στους αστυνομικούς των ΜΑΤ ότι: «Είστε κι εσείς παιδιά μας! Εσείς δεν πεινάτε; Δεν χρωστάτε; Τι στην ευχή; Δεν είστε Έλληνες». Ειδικά αυτό το σιδερένιο τοίχος… Η ψυχή μου με έπιασε όταν το είδα. Όχι μόνο γιατί το είχα ξαναδεί στην Δυτική Οχθη, όταν οι ισραηλινοί στρατιώτες πυροβολούσαν από πίσω τους Παλαιστίνιους, αλλά και γιατί το είδα μέσα στο λίκνο-υποτίθεται-της Δημοκρατίας. Στην πρωτεύουσα της Ελλάδος. Εγώ ξέρω πως «κάστρα», τείχη και κάθε λογής αμυντικό μέτρο, τα φτιάχνουν όσοι φοβούνται. Όσοι δεν φοβούνται, δεν νιώθουν ένοχοι, δεν σηκώνουν τίποτα.Έχουν το ασφαλέστερο και ισχυρότερο «κάστρο»: Τον λαό.

– Υπήρχε κάτι που να προκάλεσε την αντίδραση εκ μέρους των αστυνομικών; Πώς ξεκίνησαν τα εκτεταμένα επεισόδια;

Τα επεισόδια τα ξεκίνησαν οι λεγόμενοι «μπαχαλάκηδες». Αυτό σας το λέω με το χέρι στην καρδιά. Τους είδα. Όπως μαζί μου και εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες συμπολίτες μου. Και όχι μόνο αυτό. Αυτοί έβγαιναν και έμπαιναν πίσω από τους αστυνομικούς, όταν τους έδιωχνε ο κόσμος. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι ακροδεξιοί ή αστυνομικοί ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν μέρος μιας προβοκάτσιας. Αν ήθελαν οι αστυνομικοί ήταν θέμα λεπτών να τους συλλάβουν όλους αυτούς. Κατάφερναν και κύκλωναν χιλιάδες. Μερικές δεκάδες δεν μπορούσαν; Αστείο. Πικρό αστείο…

Υπήρχε σχέδιο. Και αυτό είναι ξεκάθαρο. Οι «αγανακτισμένοι» έπρεπε να φύγουν από την πλατεία. Ίσως γιατί ενοχλούσαν τους βουλευτές και δεν μπορούσαν να συνεδριάσουν να πάρουν αποφάσεις… στα άδεια έδρανα. Απορώ όμως με την αφέλειά των πολιτικών και φυσικών προϊσταμένων τους. Είναι δυνατόν να πας να σβήσεις μια φωτιά με βενζίνη; Και είναι λαμπρότερο του ήλιου πως τα ΜΑΤ έκαναν ότι τους είχαν πει. Και για μένα η εντολή αυτή ήταν μια και μόνη: «Τσακίστε τους με κάθε μέσο, οτιδήποτε κι αν αυτό σημαίνει«.

 Δεχόμενοι ότι πράγματι κάποιοι «μπαχαλάκηδες» όπως τους λέτε, ξεκίνησαν τα επεισόδια, ποιά ήταν όμως η αντίδραση των υπόλοιπων πολιτών οι οποίοι διαμαρτύρονταν;

Αλήθεια όταν ξεπρόβαλαν οι κουκουλοφόροι και ο κόσμος τους κύκλωσε και φώναζε: «ασφαλίτες» και έφυγαν σαν τρελοί και τα παιδιά της Πλατείας φώναζαν με τηλεβόες: «Ψυχραιμία, παραμείνετε ήρεμοι». Αυτό δείχνει επιθετικότητα από μέρους των πολιτών; Όχι. Για μένα όχι. Αυτό σημαίνει ωριμότητα, ήθος και παλληκαριά. Αυτοί ήταν οι πολίτες που βρέθηκαν στο Σύνταγμα. Αυτούς είδα εγώ. Και όταν ξέσπασαν τα επεισόδια, φοβήθηκα. Είδα τόσα πολλά χημικά και τόσες χειροβομβίδες κρότου-λάμψης να εκρήγνυνται σε μηδενικό χρόνο που έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Κόλαση! Πραγματική κόλαση!

Και ξύλο. Πολύ ξύλο. Τα ΜΑΤ χτύπαγαν ότι περπατούσε και κινούταν. Ξέρετε τι είναι να βλέπεις αιμόφυρτα νέα παιδιά, μεσόκοπους, ηλικιωμένους στο έδαφος να σφαδάζουν; Να προσπαθούμε να κουβαλήσουμε όποιον μπορούσαμε στο ιατρείο; Γιατί εκείνες τις στιγμές, ξεχνάς τις κάμερες, τις μεταδόσεις, τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή είσαι άνθρωπος. Βοηθάς τον συνάνθρωπό σου. Αυτή είναι η απόλυτη εντολή της ψυχής και του μυαλού σου. Όλα τα άλλα νεκρώνουν.

Σε μια περίπτωση μάλιστα στη διασταύρωση Μητροπόλεως και Φιλελλήνων ένας ηλικιωμένος, έπεσε μπροστά μου και δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Φοβήθηκα πως θα τον χάναμε. Δόξα τω Θεώ, τον μεταφέραμε στο ιατρείο, παρά το γεγονός πως δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε και εμείς από τα χημικά. Τα σωθικά μου καίγονταν. Αλλά εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να κάνουμε απίστευτα πράγματα όταν θέλουμε.

Ξέρετε πως απωθήθηκαν την πρώτη φορά τα ΜΑΤ; Η σκηνή είναι απερίγραπτη. Ενώθηκαν όλοι οι πολίτες χέρι-χέρι και προχωρώντας άρχισαν να τους φωνάζουν: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Οι σαν αστακοί αστυνομικοί των ΜΑΤ, τα έχασαν… Αρχισαν να υποχωρούν και να ρίχνουν χημικά. Και οι πολίτες προχωρούσαν. Απίστευτες σκηνές. Είμαι υπερήφανος που τις είδα. Είμαι υπερήφανος γιατί εκείνες τις στιγμές, βγήκε το μεγαλείο και η ομορφιά της ελληνικής ψυχής.

– Επομένως, να υποθέσουμε ότι δεν υιοθετείτε τη μομφή, περί ύπαρξης κομματικού δακτύλου πίσω από τα επεισόδια…

Δεν άκουσα κανέναν να ρωτάει τον άλλον: «είσαι αριστερός; Είσαι δεξιός;».Είδα μόνο χέρια να πιάνονται σφιχτά. Χέρια ανθρώπων με ρόζους. Χέρια μαλακά. Χέρια γεμάτα αγανάκτηση και αποφασιστικότητα. Χέρια ανθρώπων που δεν τα «έφαγαν». Που τους ζητούν να πληρώσουν κι από πάνω αυτούς που τα «έφαγαν».

Αυτή ήταν η απάντηση των ωραίων Ελλήνων. Των σπουδαίων συμπολιτών μου. Των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Των νέων που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Των οικογενειαρχών. Των συνταξιούχων. Αυτοί ήταν εκεί. Δεν υπήρχαν κόμματα μόνο πολίτες. Ανεξάρτητοι και αυτόβουλοι πολίτες. Όλα τα άλλα περί κομματικής οργάνωσης των επεισοδίων είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ένα αισχρό ψέμα.

Και εδώ θα σας πω μια σκηνή που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, έγινε επί της Φιλελλήνων στο τμήμα μεταξύ Μητροπόλεως και Ξενοφώντος. Μια κοπέλα ήταν δεν ήταν 30 ετών είχε πάει μπροστά στα ΜΑΤ και τους φώναζε με τα χέρια όρθια σαν αιχμάλωτη: «Τι μας χτυπάτε; Γιατί μας χτυπάτε; Είστε άνανδροι». Και ξαφνικά εκτοξεύουν ένα χημικό επάνω της ως απάντηση τα ΜΑΤ. Το καταλαβαίνετε αυτό; Μπορείτε να το διαννοηθείτε; Ένα χημικό σε έναν άμαχο πολίτη γιατί διαμαρτυρήθηκε! Και όχι σε καμπύλη τροχιά! Σε ευθεία! Την στόχευσαν!

– Και φτάνουμε στο δικό σας περιστατικό. Διάβασα την περιγραφή σας σε πολλά ΜΜΕ. Γιατί συνέβη αυτό; Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς νομίζω. Γιατί εκτόξευσαν δίπλα σας τη χειροβομβίδα κρότου – λάμψης;

Όταν δίνεται τέτοια διαταγή και σε δείχνει με το δάκτυλο ο διμοιρίτης ως στόχο, σε αυτόν που στην πέταξε και έχει προηγηθεί διάλογος πως είσαι δημοσιογράφος, τι να πεις; Ότι έγινε «κατά λάθος»; Όχι δεν έγινε! Μπροστά σε στοά δεν πετάς αυτό το πράγμα. Γιατί από «μη φονικό» γίνεται φονικό. Και ξέρουν από την εκπαίδευσή τους-το ελπίζω-πως υπάρχει συγκεκριμένη απόσταση που εκτοξεύεις. Και εκεί πάλι οι συμπολίτες μου με έσωσαν. Οι… «αναρχικοί» με τα πρησμένα πρόσωπα από τα χημικά. Αυτοί που δεν φορούσαν κουκούλες. Αυτοί ήρθαν και μου έδωσαν νερό. Αυτοί μου σήκωσαν το κεφάλι ψηλά και το χάιδευαν. Αυτοί ήταν οι ¨»αναρχικοί» σας κύριοι Λευτέρη Οικονόμου και Χρήστο Παπουτσή. Αυτοί ήταν…

Σηκώθηκα να φύγω να πάω στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία Συντάγματος. Αλλά μάταια. Τα ΜΑΤ είχαν φτιάξει ένα τοίχος ασφαλείας για να μη περάσει κανένας επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια «Ταλιμπάν» ζωσμένος με «εκρηκτικά». Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Πήρα την ανηφόρα της Φιλελλήνων προς τη Συγγρού. Μαζί με τα άλλα παιδιά. Ζαλισμένος, βλέποντας θολά και φυσικά χωρίς να ακούω τίποτα. Και εκεί ξετυλίχθηκε το κουβάρι της δεύτερης φάσης της αστυνομικής «νουθεσίας» στους πολίτες που επιβουλεύονταν την κατάργηση της Δημοκρατίας… Σε εμάς τους «μικρούς πραξικοπηματίες» κατά την κυβέρνηση.

Μαυροντυμένοι μοτοσικλετιστές της ομάδας «ΔΕΛΤΑ» σαν χάροι επάνω στα άλογα έρχονται με μεγάλη ταχύτητα μπροστά μας και φρενάρουν απότομα. Πανικός. Έτρεχαν άλλοι αριστερά, άλλοι δεξιά. Άλλοι ανέβηκαν πάνω στο πεζοδρόμιο και αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο και γονατισμένοι περίμεναν να χτυπηθούν. Εγώ σάστισα. Λέω: «δεν είναι δυνατόν». Και βλέπω κοντά μου ένα παλληκαράκι να έχει μείνει σαν «στήλη άλατος» περιμένοντας να δεχθεί τα χτυπήματα των αστυνομικών.

Τον αγκαλιάζω και τον ρίχνω κάτω στο έδαφος. Εισπράττω μερικές «ψιλές» αλλά ευτυχώς επειδή ήμασταν χαμηλά, γλυτώσαμε τα χειρότερα. Κάθισα σε ένα παγκάκι να ξαποστάσω. Θολή όραση, χωρίς ακοή και με τις γάμπες και τη μέση μου να πονάνε φριχτά. Έπρεπε να σκεφτώ.

Προσπάθησα να θυμηθώ πώς να πάω στον «Ευαγγελισμό». «Δούλεψε ρημάδι» έλεγα στον εγκέφαλό μου για να βγάλει τον «χάρτη». Παρά την καταπόνηση και τον πόνο, ο εγκέφαλος δούλεψε και ξεκίνησα. Είχα χάσει πια τον χρόνο. Δεν ήξερα που σταμάταγα, που ξεκουραζόμουν. Τα λεπτά ώρες…

Και τι ειρωνεία. Φτάνοντας στο ύψος του Παναθηναϊκού Σταδίου είδα τις σκαλωσιές και το τεράστιο πανό των Special Olympics. «Η ιδέα των Ολυμπιακών και της Δημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο σήμερα» σκέφτηκα μέσα μου.

Προχώρησα. Στη Ρηγίλλης άλλο μπλόκο. Αυτή τη φορά πιο «σικ». Με ασπροκόκκινες κορδέλες και αστυνομικούς. Τους παρακάλεσα να περάσω να πάω στο νοσοκομείο. Τους είπα πως είμαι ζαλισμένος. Πως θα κατέρρεα. Τίποτα. Δεν μπορούσα να τους ακούσω αλλά έβλεπα που γελούσαν και έδειχναν να πάω δεξιά προς το Παγκράτι. Ικέτεψα. Τίποτα. Το «καθήκον» βλέπετε. Οι διαταγές.

Χάθηκα μέσα στα στενά. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα πάρκο στην αρχή της Σπύρου Μερκούρη. Ζήτησα βοήθεια από τους με φόρμες εκστρατείας αστυνομικούς. Να ειδοποιήσουν ένα ασθενοφόρο, κάτι. Τίποτα. Εγώ ήμουν κωφός στα αυτιά, μα αυτοί κωφοί στην ψυχή.

Έφτασα στον Ευαγγελισμό. Δεν εφημέρευε. Έπρεπε να συνεχίσω αυτό το ατελείωτο ταξίδι μέσα στην πόλη της μοναξιάς και της βίας. Με τα πολλά έφτασα στον «Ερυθρό» που εφημέρευε.

– Η εικόνα εκεί;

Γινόταν ένα πραγματικό πανδαιμόνιο. Έβλεπα νέους γεμάτους αίματα, με σπασμένα άκρα, να σφαδάζουν. Τους γιατρούς να τρέχουν σαν μανιακοί, φορεία, ασθενοφόρα… «Θεέ μου έχουμε πόλεμο;» σκέφτηκα μέσα μου. Τα είχα ξαναδεί όλα αυτά. Αλλά τότε υπήρχε πόλεμος. Τώρα;

Πάω στο ιατρείο ΩΡΛ. Κρίνουν οι γιατροί πως πρέπει να εισαχθώ άμεσα. Όπως κι έγινε. Σταδιακά η υγεία μου χειροτέρευε. Μέρα με τη μέρα όποιο υπόλειμμα ακοής υπήρχε στο δεξί μου αυτί εξαφανιζόταν. Μερικές ημέρες μετά ήμουν πλήρως κωφός. Οι εξετάσεις το επιβεβαίωσαν και τυπικά. Έτσι έγινα επισήμως ο πρώτος βαριά τραυματίας της βίας των ΜΑΤ.

– Από εκείνη τη στιγμή ζείτε λοιπόν χωρίς να ακούτε, για να τα πούμε τα πράγματα ως έχουν. Δεν ξέρω πως αλλιώς να κάνω την ερώτηση χωρίς να ακουστεί τετριμμένη αλλά, τι σας έχει μείνει από εκείνη τη μέρα;

Τι σου απομένει τελικά από αυτό; Τα πάντα!

Μέσα από τη βία και τον χαλασμό τα μάτια μου είδαν τα πάντα. Εικόνες και ήχοι που καταγράφηκαν σαν το μεγαλύτερο δώρο για μένα. Άκουσα το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Ένιωσα το χέρι του συνανθρώπου μου. Πήρα αφιλοκερδώς αγάπη. Είδα πως δεν είμαι ο μοναδικός που πονάω σε αυτή τη χώρα που ζω με το άγχος του αύριο. Έχασα τον εγωισμό μου. Είδα τους προγόνους και τους απογόνους μου μαζί. Ενωμένους.

Παράλληλα όμως πικράθηκα. Είδα Ελληνες χωρίς παλληκαριά και φιλότιμο. Να χτυπούν τους ηλικιωμένους, τους γονείς τους, να συμπεριφέρονται σαν λιοντάρια που τα έβγαλαν στο Κολοσσιαίο για να κατασπαράξουν ανθρώπους. Να επιδιώκουν τη βία χωρίς να υπάρχει βία. Να κυνηγούν πέρα από τους πολίτες και την ίδια την Δημοκρατία, που υποτίθεται πως προασπίζουν.

Να υποστηρίζουν τους «156» για χάρη της «Δημοκρατίας», αιματοκυλώντας χιλιάδες. Άραγε αυτοί οι άνθρωποι, οι πολίτες-γιατί όταν βγάζουν τις στολές τους-πολίτες είναι κι αυτοί-τι είπαν και τι θα πουν στις οικογένειές τους; Στα παιδιά τους; «Ημουν κι εγώ στο Σύνταγμα και χτυπούσα εσάς, τη μαμά, τον παππού και τη γιαγιά; Τι;»

– Συγνώμη για την ερώτηση, αλλά φαντάζομαι η ζωή σας έχει αλλάξει πλέον ριζικά. Θεωρείτε τους ανθρώπους αυτούς, τους αστυνομικούς των ΜΑΤ, απόλυτα υπεύθυνους; Πιστεύετε πως θα μπορούσατε ίσως να έχετε κάνει κάτι το διαφορετικό;

Ποτέ πια δεν θα είναι ίδια. Έχω να δώσω έναν τιτάνιο ιατρικό και καθημερινό αγώνα. Με τις δυσκολίες που έχει ένας κωφός. Τις οποίες φαντάζεστε. Ίσως αποκτήσω ένα μικρό μέρος από την ακοή μου στο ένα αυτί. Ίσως κι όχι. Αυτό θα το ξέρουμε μετά από χρόνια. Το βέβαιο είναι πως μόνο πλέον στα χεράκια μου μπορώ να στηριχτώ. Αλλά πάλι καλά. Μπορώ να γράφω. Δεν θέλω ούτε να κλαφτώ, ούτε να πουν «τι έπαθε ο καημένος». Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καημένο. Θεωρώ τον εαυτό μου μαχητή.

Έναν απλό συνοδοιπόρο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτό ήμουν και αυτό θα μείνω. Πάντα μου άρεσε να κάθομαι στους καφενέδες και στις καφετέριες και να πίνω το καφεδάκι μου με τους απλούς, πολίτες τους… «λαϊκούς». Γιατί εγώ τι είμαι δηλαδή; «Λαϊκός» με τη βούλα! Τιμή μου και καμάρι μου!

Πάντα είχα μια απέχθεια για τα «in» μέρη. Δεν είναι αυτά για μένα. Είναι μια κουλτούρα που δεν μπορώ να υιοθετήσω. Για μένα κι αυτή η κουλτούρα, αυτό το δήθε,ν έχει παίξει το ρόλο της στην υποβάθμισή μας ως κοινωνία.

–  Τελευταία ερώτηση, ποια θα ήταν για εσάς η δικαίωση; Τι θα ήταν δικαίωση για σας;

Θέλω ο κόσμος, οι συμπολίτες μου, να θυμούνται πως ένας συνάνθρωπός τους, ένας συμπολίτης τους, ένα παιδί της διπλανής πόρτας έπαθε αυτό που έπαθε από την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΑΤ. Όχι ο «τάδε». Μακριά από εμένα αυτά! Και εύχομαι οι συμπολίτες μου να πείσουν την κυβέρνηση πως η βία δεν είναι η λύση. Ο διάλογος είναι. Και αυτός πρέπει να παραμείνει, γιατί έτσι θα διατηρήσουμε την Δημοκρατία μας. Και δεν φοβάμαι τον λαό. Τους ηγέτες μας φοβάμαι…

Η Μπιρμπιλομάτα Τίνα

Η κηπουρός του ΠΑΣΟΚ

Ωραία φάμπρικα έχουν στήσει στο ΠΑΣΟΚ. Όπως αποκάλυψε μερίδα του Τύπου η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, Τίνα Μπιρμπίλη προορίζεται να αναλάβει πρέσβειρα της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ.  Η πρόταση τής έγινε από τον ίδιο τον ΓΑΠ, καθώς δεν θέλει να αφήνει κανένα στενοχωρημένο (μόνο τον δύσμοιρο ελληνικό λαό). Εκεί στο Παρίσι θα παίρνει για 5 χρόνια μισθό 25.000 ευρώ αφορολόγητα το μήνα με δωρεάν σπίτι στη Champs-Elysees με οδηγό και μάγειρα. Το διαμέρισμα ανήκει στο ελληνικό κράτος και τα έξοδα διαμονής της «πράσινης» Τίνας Μπιρμπίλη θα είναι όλα πληρωμένα από τον ελληνικό λαό. Χάνεται κανείς από την… κλαδική;